مرکز تحقیقات ریزمغذی‌ها، پژوهشکده علوم غدد درون‌ریز و متابولیسم، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران، ، z.bahadoran@sbmu.ac.ir
چکیده: (238 مشاهده)
روزه داری متناوب به عنوان دوره های پرهیز مطلق یا شدید از خوردن و به دنبال آن دوره‌های خوردن آزاد و یا کنترل شده تعریف می‌شود. روزه داری متناوب موجب کاهش وزن توده چربی بدن، کاهش اندازه سلول‌های چربی، بهبود متابولیسم چربی در بافت چربی، بهبود عملکرد میتوکندری ها در سلول چربیو نیز بهبود متابولیسم گلوکز و انسولین می‌شود. از این‌رو روزه داری متناوب به عنوان یک شیوه نوین و مقبول در مدیریت چاقی و اضافه وزن و نیز بهبود پروفایل متابولیکی مورد توجه قرار گرفته است. مدل روزه داری با محدودیت پنجره خوردن یا (TRF)، از مدل های رایج و پرطرفدار روزه داری متناوب محسوب می‌شود و شامل ناشتایی کامل در طول ساعاتی از شبانه روز (معمولا 14 تا 20 ساعت) و خوردن آزاد در ساعات غیرناشتایی است. مطالعه مروری حاضر ضمن بررسی نتایج مطالعات کارآزمایی بالینی در خصوص اثرات مدل روزه داری TRF بر ترکیب توده بدن در افراد دچار اضافه وزن و چاقی، به تطابق زمانی مدل های TRF با ساعت زیست‌شناختی بدن و اثرات جانبی این مدل رایج روزه داری متناوب می پردازد. نتایج مطالعات کارآزمایی بالینی نشان می دهد پیروی از مدل روزه داری TRF با کاهش وزن بدن (1/2 تا 5 درصد، معادل 1/7 تا 3/5 کیلوگرم) و کاهش توده چربی (۳ تا ۲۱ درصد، معادل 0/5 تا ۷ کیلوگرم) در مبتلایان به چاقی و اضافه وزن همراه است. مدت زمان ناشتایی، زمان پنجره خوردن (ابتدا، میانه و یا انتهای روز)، تعداد وعده های غذایی در طول زمان پنجره خوردن و نیز مدت زمان پیروی، اثرات مدل روزه داری TRF بر وزن و ترکیب توده بدن را تحت تاثیر قرار میدهد.
Mirmiran P, Bahadoran Z. Review of Effects of Time-restricted Intermittent Fasting on Body Composition in Overweight and Obese Subjects: Benefits and Potential Adverse Outcomes. Iranian Journal of Endocrinology and Metabolism 2023; 25 (5) :433-442 URL: http://ijem.sbmu.ac.ir/article-1-3179-fa.html
میرمیران پروین، بهادران زهرا. مروری بر اثرات مدل‌های روزه‌داری متناوب با محدودیت زمان خوردن بر ترکیب توده بدن در مبتلایان به اضافه وزن و چاقی: فواید و عوارض جانبی احتمالی. مجله‌ي غدد درون‌ريز و متابوليسم ايران. 1402; 25 (5) :433-442
