[صفحه اصلی ]   [Archive] [ English ]  
:: صفحه اصلي :: درباره نشريه :: آخرين شماره :: آرشيو :: جستجو :: اشتراك :: ارسال مقالات :: برقراري ارتباط ::
بخش‌های اصلی
صفحه اصلی::
اطلاعات نشریه::
آرشیو مجله و مقالات::
برای نویسندگان::
برای داوران::
ثبت نام و اشتراک::
تماس با ما::
تسهیلات پایگاه::
پست الکترونیک::
::
جستجو در پایگاه

جستجوی پیشرفته
دریافت اطلاعات پایگاه
نشانی پست الکترونیک خود را برای دریافت اطلاعات و اخبار پایگاه، در کادر زیر وارد کنید.
نرخ پذیرش

مقالات منتشر شده: 1234
نرخ پذیرش: 46.8
نرخ رد: 53.2
میانگین داوری: 196 روز
میانگین انتشار: 150 روز

:: جلد 22، شماره 4 - ( 9-1399 ) ::
جلد 22 شماره 4 صفحات 327-316 برگشت به فهرست نسخه ها
اثر یک دوره تمرین ترکیبی بر پروگرانولین، هموگلوبین گلیکوزیله و مقاومت به انسولین در زنان دیابتی نوع دو دارای اضافه وزن و چاق
زهراسادات میرزنده دل ، سیدرضا عطارزاده حسینی ، ناهید بیژه ، علی اکبر رئوف صائب
گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران ، attarzadeh@um.ac.ir
چکیده:   (2596 مشاهده)
مقدمه: پروگرانولین (PGRN) اخیراً به‌عنوان علامت جدیدی از پاسخ التهابی مزمن در چاقی و دیابت نوع 2 معرفی‌شده، است که می‌تواند مستقیماً روی مسیر انتقال پیام انسولین تأثیر بگذارد. بنابراین هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر یک دوره تمرین ترکیبی بر تغییرات سطوح سرمی پروگرانولین، هموگلوبین گلیکوزیله (HbA1c)و مقاومت به انسولین در زنان دارای اضافه‌وزن و چاق مبتلا به دیابت نوع دو بود. مواد و روش‌ها: سی و شش زن در سه گروه کنترل، تمرین موازی یک (هوازی-مقاومتی)، تمرین موازی دو (مقاومتی- هوازی) تقسیم شدند. تمرین موازی؛ تمرین هوازی با شدت 80 تا 95% ضربان قلب بیشینه، تمرین مقاومتی با شدت 60 تا 85 درصد یک تکرار بیشینه بود. متغیرهای تن‌سنجی، قدرت عضلانی و ظرفیت هوازی، تغییرات PGRN، HbA1c و مقاومت به انسولین قبل و بعد از دوره اندازه‌گیری شد. برای آنالیز داده‌ها آزمون آنالیز واریانس اندازه‌های مکرر استفاده شد و سطح معنی‌داری 0/05> در نظر گرفته شد. یافته‌ها: اثر اصلی و اثر تعاملی در متغیرهای PGRN،HbA1c ، مقاومت به انسولین، قدرت عضلانی و ظرفیت هوازی در طول زمان معنی‌دار بود (001/=p). باوجود بهبود در سطوح PGRN، HbA1c، مقاومت به انسولین، قدرت عضلانی پایین‌تنه و ظرفیت هوازی در گروه‌های تمرینی، تفاوت معنی‌داری بین این گروه‌های با گروه کنترل مشاهده نگردید (0/05<p). با این‌حال؛ قدرت عضلانی بالاتنه در هر دو گروه تمرینی ترکیبی نسبت به گروه کنترل به‌طور معنی‌داری افزایش‌یافته بود (001/=p). نتیجه‌گیری: استفاده از تمرین ترکیبی با ترتیب مختلف برای مدت 12 هفته موجب تغییر معنی داری در پروگرانولین،HbA1c ، مقاومت به انسولین و همچنین عوامل عملکردی نگردید.
واژه‌های کلیدی: تمرین ترکیبی، دیابت نوع دو، پروگرانولین، هموگلوبین گلیکوزیله
متن کامل [PDF 1775 kb]   (791 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشی | موضوع مقاله: ورزش
دریافت: 1399/5/28 | پذیرش: 1399/12/11 | انتشار: 1399/9/12
ارسال نظر درباره این مقاله
نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

CAPTCHA


XML   English Abstract   Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Mirzendedel Z, Attarzadeh Hosseini S R, Bijeh N, Raouf Saeb A A. Effects of Combined Training on Progranulin, Glycosylated Hemoglobin, and Insulin Resistance in Overweight and Obese Women with Type 2 Diabetes. Iranian Journal of Endocrinology and Metabolism 2020; 22 (4) :316-327
URL: http://ijem.sbmu.ac.ir/article-1-2773-fa.html

میرزنده دل زهراسادات، عطارزاده حسینی سیدرضا، بیژه ناهید، رئوف صائب علی اکبر. اثر یک دوره تمرین ترکیبی بر پروگرانولین، هموگلوبین گلیکوزیله و مقاومت به انسولین در زنان دیابتی نوع دو دارای اضافه وزن و چاق. مجله‌ي غدد درون‌ريز و متابوليسم ايران. 1399; 22 (4) :316-327

URL: http://ijem.sbmu.ac.ir/article-1-2773-fa.html



بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.
جلد 22، شماره 4 - ( 9-1399 ) برگشت به فهرست نسخه ها
مجله ی غدد درون‌ریز و متابولیسم ایران، دو ماهنامه  پژوهشی مرکز تحقیقات غدد درون‌ریز و متابولیسم، Iranian Journal of Endocrinology and Metabolism
Persian site map - English site map - Created in 0.06 seconds with 42 queries by YEKTAWEB 4660