اثر یک دوره تمرین ترکیبی بر پروگرانولین، هموگلوبین گلیکوزیله و مقاومت به انسولین در زنان دیابتی نوع دو دارای اضافه وزن و چاق
|
زهراسادات میرزنده دل ، سیدرضا عطارزاده حسینی ، ناهید بیژه ، علی اکبر رئوف صائب |
گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران ، attarzadeh@um.ac.ir |
|
چکیده: (2596 مشاهده) |
مقدمه: پروگرانولین (PGRN) اخیراً بهعنوان علامت جدیدی از پاسخ التهابی مزمن در چاقی و دیابت نوع 2 معرفیشده، است که میتواند مستقیماً روی مسیر انتقال پیام انسولین تأثیر بگذارد. بنابراین هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر یک دوره تمرین ترکیبی بر تغییرات سطوح سرمی پروگرانولین، هموگلوبین گلیکوزیله (HbA1c)و مقاومت به انسولین در زنان دارای اضافهوزن و چاق مبتلا به دیابت نوع دو بود. مواد و روشها: سی و شش زن در سه گروه کنترل، تمرین موازی یک (هوازی-مقاومتی)، تمرین موازی دو (مقاومتی- هوازی) تقسیم شدند. تمرین موازی؛ تمرین هوازی با شدت 80 تا 95% ضربان قلب بیشینه، تمرین مقاومتی با شدت 60 تا 85 درصد یک تکرار بیشینه بود. متغیرهای تنسنجی، قدرت عضلانی و ظرفیت هوازی، تغییرات PGRN، HbA1c و مقاومت به انسولین قبل و بعد از دوره اندازهگیری شد. برای آنالیز دادهها آزمون آنالیز واریانس اندازههای مکرر استفاده شد و سطح معنیداری 0/05> در نظر گرفته شد. یافتهها: اثر اصلی و اثر تعاملی در متغیرهای PGRN،HbA1c ، مقاومت به انسولین، قدرت عضلانی و ظرفیت هوازی در طول زمان معنیدار بود (001/=p). باوجود بهبود در سطوح PGRN، HbA1c، مقاومت به انسولین، قدرت عضلانی پایینتنه و ظرفیت هوازی در گروههای تمرینی، تفاوت معنیداری بین این گروههای با گروه کنترل مشاهده نگردید (0/05<p). با اینحال؛ قدرت عضلانی بالاتنه در هر دو گروه تمرینی ترکیبی نسبت به گروه کنترل بهطور معنیداری افزایشیافته بود (001/=p). نتیجهگیری: استفاده از تمرین ترکیبی با ترتیب مختلف برای مدت 12 هفته موجب تغییر معنی داری در پروگرانولین،HbA1c ، مقاومت به انسولین و همچنین عوامل عملکردی نگردید. |
|
واژههای کلیدی: تمرین ترکیبی، دیابت نوع دو، پروگرانولین، هموگلوبین گلیکوزیله |
|
متن کامل [PDF 1775 kb]
(791 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشی |
موضوع مقاله:
ورزش دریافت: 1399/5/28 | پذیرش: 1399/12/11 | انتشار: 1399/9/12
|
|
|
|
|
ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|