اثر یک دوره تمرین ترکیبی بر پروگرانولین، هموگلوبین گلیکوزیله و مقاومت به انسولین در زنان دیابتی نوع دو دارای اضافه وزن و چاق

میرزنده دل, زهراسادات; عطارزاده حسینی, سیدرضا; بیژه, ناهید; رئوف صائب, علی اکبر

[صفحه اصلی ]

[Archive] [ English ]

مجله ی غدد درون‌ریز و متابولیسم ایران، دو ماهنامه پژوهشی مرکز تحقیقات غدد درون‌ریز و متابولیسم،

Iranian Journal of Endocrinology and Metabolism

بخش‌های اصلی

صفحه اصلی

اطلاعات نشریه

آرشیو مجله و مقالات

جستجو در پایگاه

دریافت اطلاعات پایگاه

نرخ پذیرش

مقالات منتشر شده: 1255

نرخ پذیرش: 46.9

نرخ رد: 53.1

میانگین داوری: 193 روز

میانگین انتشار: 150 روز

جلد ۲۲، شماره ۴ - ( ۹-۱۳۹۹ )

جلد ۲۲ شماره ۴ صفحات ۳۲۷-۳۱۶

برگشت به فهرست نسخه ها

اثر یک دوره تمرین ترکیبی بر پروگرانولین، هموگلوبین گلیکوزیله و مقاومت به انسولین در زنان دیابتی نوع دو دارای اضافه وزن و چاق

زهراسادات میرزنده دل

، سیدرضا عطارزاده حسینی

، ناهید بیژه

، علی اکبر رئوف صائب

گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران ، attarzadeh@um.ac.ir

چکیده: (۲۹۴۵ مشاهده)

مقدمه: پروگرانولین (PGRN) اخیراً به‌عنوان علامت جدیدی از پاسخ التهابی مزمن در چاقی و دیابت نوع 2 معرفی‌شده، است که می‌تواند مستقیماً روی مسیر انتقال پیام انسولین تأثیر بگذارد. بنابراین هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر یک دوره تمرین ترکیبی بر تغییرات سطوح سرمی پروگرانولین، هموگلوبین گلیکوزیله (HbA₁c)و مقاومت به انسولین در زنان دارای اضافه‌وزن و چاق مبتلا به دیابت نوع دو بود. مواد و روش‌ها: سی و شش زن در سه گروه کنترل، تمرین موازی یک (هوازی-مقاومتی)، تمرین موازی دو (مقاومتی- هوازی) تقسیم شدند. تمرین موازی؛ تمرین هوازی با شدت 80 تا 95% ضربان قلب بیشینه، تمرین مقاومتی با شدت 60 تا 85 درصد یک تکرار بیشینه بود. متغیرهای تن‌سنجی، قدرت عضلانی و ظرفیت هوازی، تغییرات PGRN، HbA₁c و مقاومت به انسولین قبل و بعد از دوره اندازه‌گیری شد. برای آنالیز داده‌ها آزمون آنالیز واریانس اندازه‌های مکرر استفاده شد و سطح معنی‌داری 0/05> در نظر گرفته شد. یافته‌ها: اثر اصلی و اثر تعاملی در متغیرهای PGRN،HbA1c ، مقاومت به انسولین، قدرت عضلانی و ظرفیت هوازی در طول زمان معنی‌دار بود (001/=p). باوجود بهبود در سطوح PGRN، HbA₁c، مقاومت به انسولین، قدرت عضلانی پایین‌تنه و ظرفیت هوازی در گروه‌های تمرینی، تفاوت معنی‌داری بین این گروه‌های با گروه کنترل مشاهده نگردید (0/05<p). با این‌حال؛ قدرت عضلانی بالاتنه در هر دو گروه تمرینی ترکیبی نسبت به گروه کنترل به‌طور معنی‌داری افزایش‌یافته بود (001/=p). نتیجه‌گیری: استفاده از تمرین ترکیبی با ترتیب مختلف برای مدت 12 هفته موجب تغییر معنی داری در پروگرانولین،HbA₁c ، مقاومت به انسولین و هم‌چنین عوامل عملکردی نگردید.

واژه‌های کلیدی: تمرین ترکیبی، دیابت نوع دو، پروگرانولین، هموگلوبین گلیکوزیله

متن کامل [PDF 1775 kb] (۸۵۹ دریافت)

نوع مطالعه: پژوهشی | موضوع مقاله: ورزش
دریافت: 1399/5/28 | پذیرش: 1399/12/11 | انتشار: 1399/9/12

ارسال نظر درباره این مقاله

‎ 20.1001.1.16834844.1399.22.4.5.8

Mendeley

Zotero

RefWorks

Mirzendedel Z, Attarzadeh Hosseini S R, Bijeh N, Raouf Saeb A A. Effects of Combined Training on Progranulin, Glycosylated Hemoglobin, and Insulin Resistance in Overweight and Obese Women with Type 2 Diabetes. Iranian Journal of Endocrinology and Metabolism 2020; 22 (4) :316-327
URL: http://ijem.sbmu.ac.ir/article-1-2773-fa.html

میرزنده دل زهراسادات، عطارزاده حسینی سیدرضا، بیژه ناهید، رئوف صائب علی اکبر. اثر یک دوره تمرین ترکیبی بر پروگرانولین، هموگلوبین گلیکوزیله و مقاومت به انسولین در زنان دیابتی نوع دو دارای اضافه وزن و چاق. مجله‌ي غدد درون‌ريز و متابوليسم ايران. ۱۳۹۹; ۲۲ (۴) :۳۱۶-۳۲۷

URL: http://ijem.sbmu.ac.ir/article-۱-۲۷۷۳-fa.html

بازنشر اطلاعات
	این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

جلد 22، شماره 4 - ( 9-1399 )

برگشت به فهرست نسخه ها

Persian site map - English site map - Created in 0.15 seconds with 42 queries by YEKTAWEB 4692