مرکز تحقیقات تغذیه در بیماریهای غدد درونریز، پژوهشکده علوم غدد درونریز و متابولیسم، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران ، mirmiran@endocrine.ac.ir
چکیده: (7650 مشاهده)
مقدمه: مطالعهی حاضر با هدف بررسی ارتباط الگوهای غذایی با بروز بیماری مزمن کلیه در افراد مبتلا به فشار خون بالا طراحی شد. مواد و روشها: این مطالعهی طولی بر روی 1521 فرد مبتلا به پیش پرفشاری خون و پرفشاری خون شرکت کننده در مرحلهی چهارم مطالعهی قند و لیپید تهران با سن≥ 27 سال که در شروع مطالعه فاقد بیماری مزمن کلیه بودند، انجام شد. دریافت رژیمی افراد با استفاده از پرسشنامهی بسامد خوراک معتبر جمعآوری شد. از روش تحلیل عامل اصلی جهت تعیین الگوهای غذایی استفاده شد. اندازهگیریهای آنتروپومتریک و بیوشیمیایی انجام شد. بیماری مزمن کلیه بر اساس میزان فیلتراسیون گلومرولی تخمینی کمتر از 60 میلیلیتر بر دقیقه تعریف شد. از تحلیل رگرسیون لجستیک چندگانه جهت بررسی ارتباط بین الگوهای غذایی با خطر بیماری مزمن کلیه استفاده شد. یافتهها: میانگین سنی شرکتکنندگان این مطالعه 59/11±32/46 سال بود. پس از 6/3 سال پیگیری، 255 نفر (8/16درصد) به بیماری مزمن کلیه مبتلا شدند. سه الگوی غذایی غربی، سالم و سنتی ایرانی شناسایی شد. پس از تعدیل اثر مخدوشگرهای مرتبط، خطر بیماری مزمن کلیه در افرادی که در بالاترین چارک الگوی غذایی غربی قرار داشتند، در مقایسه با افراد پایینترین چارک، بیشتر بود (نسبت شانس: 12/2 و فاصله اطمینان 95 درصد: 19/1– 76/3). بین هیچ یک از دو الگوی غذایی سالم و سنتی با خطر بیماری مزمن کلیه ارتباط معنیداری مشاهده نشد. نتیجهگیری: پیروی از الگوی غذایی غربی سبب افزایش بروز بیماری مزمن کلیه در افراد مبتلا به فشارخون بالا میشود.
Naderinejad N, Ejtahed H, Asghari G, Mirmiran P, Azizi F. Association between Dietary Patterns and Incidence of Chronic Kidney Disease in Adults with high Blood Pressure: Tehran Lipid and Glucose Study. Iranian Journal of Endocrinology and Metabolism 2016; 18 (4) :231-242 URL: http://ijem.sbmu.ac.ir/article-1-2124-fa.html
نادری نژاد نیلوفر، اجتهد هانیه سادات، اصغری گلاله، میرمیران پروین، عزیزی فریدون. بررسی ارتباط الگوهای غذایی غالب با بروز بیماری مزمن کلیه در افراد مبتلا به فشار خون بالا: مطالعهی قند و لیپید تهران. مجلهي غدد درونريز و متابوليسم ايران. 1395; 18 (4) :231-242