|
القای دیابت نوع 2 تجربی با استفاده از روغنهای زیتون و دنبه در موش صحرایی
|
| سید رضا فاطمی طباطبایی، نغمه موری بختیاری، عبدالرضا ملکیان، عباس کریمیان، سعید ایوانی، سید محمد علی نوری، اشکیانی پویا، نقاشپور فریناز |
| دانشگاه شهید چمران اهواز ، fatemi_r@scu.ac.ir |
|
|
چکیده: (17345 مشاهده) |
مقدمه: استفاده‌ی زیاد از چربی در جیره‌ی غذایی سبب بروز مقاومت انسولینی میگردد. بنابراین، پژوهش حاضر به منظور ارایه‌ی مدل تجربی مناسبی از دیابت نوع دو و مقایسه‌ی توانایی روغنهای زیتون و دنبه در القای مقاومت انسولینی انجام شد. مواد و روش‌ها: پژوهش در سه مرحله، هر بار با 15 سر موش صحرایی نژاد اسپراگ دالی انجام گردید. گروههای کنترل، روغن زیتون و روغن دنبه، به مدت سه هفته به ترتیب توسط جیره‌ی معمول موش صحرایی، جیره‌ی غنی شده با 31% روغن زیتون یا روغن دنبه، تغذیه (مرحله اول)، و سپس با تجویز داخل صفاقی 35 میلی‌گرم بر کیلوگرم استرپتوزوتوسین (مراحل 2 و 3) دیابتی شدند. یافته‌ها: آزمون تحمل گلوکز خوراکی(OGTT) در مرحله‌ی اول بیانگر عدم تحمل گلوکز در هر دو گروه در مقایسه با گروه کنترل بود (05/0P<)، و در مرحله‌ی دوم مقدار افزایش سطح گلوکز خون در گروه روغن زیتون بیشتر بود. هر دو روغن به ویژه روغن زیتون مقادیر کلسترول تام و کلسترول ـ LDL را افزایش دادند. سطح انسولین در گروه روغن دنبه، به ویژه پس از دیابتی شدن بیشتر از سایر گروهها بود. بر اساس یافته‌های آزمون تحمل انسولین و یافته‌های HOMA-IR حساسیت به انسولین در هر دو گروه، به ویژه در گروه روغن دنبه کاهش یافت. نتیجهگیری: هر دو روغن دارای اثرات قابل توجهی بر سوخت و ساز بودند، ولی روغن زیتون بیشتر سبب اختلالات لیپید خون و روغن دنبه بیشتر سبب مقاومت نسبت به انسولین گردید. به نظر میرسد روغن دنبه مدل مناسبتری برای مطالعه‌ی اختلالات کربوهیدراتی دیابت نوع 2 و روغن زیتون مدل مناسبتری در ایجاد اختلالات لیپیدی و به احتمال زیاد سندرم متابولیک باشد. |
|
| واژه‌های کلیدی: روغن دنبه، روغن زیتون، حساسیت به انسولین، دیابت نوع 2 |
|
|
متن کامل [PDF 317 kb]
(5574 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشی |
موضوع مقاله:
غدد درون‌ریز
دریافت: 1390/9/13 | پذیرش: 1392/5/7 | انتشار: 1392/5/7
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
