مقدمه: چاقی ارتباط مستقیمی با بیماری‌های متابولیکی و قلبی-عروقی دارد. هدف از این مطالعه، مقایسه اثر شدت تمرین متعاقب تمرین‌های تناوبی شدید و هوازی با شدت متوسط بر تغییرات بیان ژن­ های پروتئین‎ جداکننده-1 (UCP1) و آسپروزین بافت چربی احشایی در موش‎ های صحرایی چاق بود. مواد و روش ‏ها:  در این تحقیق، ۳۰ سر موش صحرایی نر با سن ۸ ماه، پس از القای چاقی با اعمال 12 هفته رژیم غذایی پرچرب حاوی 60 درصد چربی، به‌طور تصادفی به سه گروه شاهد چاق، تمرین هوازی چاق و تمرین تناوبی شدید چاق تقسیم و برای مدت هشت هفته و پنج جلسه در هفته به تمرین پرداختند. تمرین‌های تناوبی شدید و هوازی با دویدن روی نوارگردان با شدت مشخص انجام شد. بیان ژن‌های آسپروسین و UCP1 به‌وسیله روش Real-time PCR در بافت چربی ارزیابی شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS و آزمون‌ تحلیل واریانس یک‎ طرفه، جهت مقایسه تفاوت‎ های بین گروهی، تجزیه و تحلیل شدند. یافته ‏ها: نتایج نشان داد که هشت هفته تمرین تناوبی شدید و هوازی به ترتیب منجر به کاهش معنی‎دار 43/2 و 34/87 درصدی در بیان ژن آسپروسین نسبت به گروه شاهد شده بود (0/05>P). همچنین، بیان ژن UCP1 فقط در گروه تمرین تناوبی شدید نسبت به گروه‎ های شاهد و تمرین هوازی به ترتیب 274/49 و 510/18 درصد افزایش معنی‎دار داشت (0/05>P). نتیجه ‏گیری: به نظر می‌رسد که افزایش شدت تمرین اثر بیشتری در بهبود تغییرات ژن‎ های آسپروسین و UCP1 در بافت چربی موش ‎های چاق دارد و تمرین با شدت پایین فقط در تغییرات مرتبط با ژن آسپروسین موثر است.