مقدمه: نورون­های نوروپپتیدY (NPY) گیرنده‌ی سکروتاکوک هورمون رشد (GHSR-Ia) را بیان می­کنند. گرسنگی یا تزریق گرلین از راه اتصال به گیرنده‌ی GHSR-Ia و افزایش بیان NPY سبب افزایش دریافت غذا می­شود. پپتید D-Lys3- GHRP-6 آنتاگونیست گیرنده‌ی GHSR-Ia است و سبب کاهش اشتها و وزن بدن می­شود. هدف پژوهش حاضر، بررسی سازوکار مولکولی اثرات ضد اشتهایی D-Lys3- GHRP-6 در موش‌های صحرایی با محرومیت غذایی است. مواد و روش­ها: 15 موش صحرایی با محرومیت غذایی به ترتیب سالین یا D-Lys3- GHRP-6 (2 یا 20 نانومول( را دریافت کردند. میانگین دریافت غذا در یک ساعت بعد از تزریق اندازه­گیری شد. میانگین غلظت پلاسمایی گرلین با روش RIA تعیین شد. میزان بیان ژن NPY در هیپوتالاموس با استفاده از روش نیمه کمی RT- PCR بررسی شد. 15 موش صحرایی در سه گروه روزانه دو بار سالین یا D-Lys3- GHRP-6 (2 یا 20 نانومول(  را به مدت 9 روز دریافت کردند و وزن بدن در روزهای 1، 3، 7 و 10 تعیین شد. یافته­ها: محرومیت غذایی سبب افزایش معنی­دار میانگین غلظت پلاسمایی گرلین، میانگین دریافت غذا و بیان NPY در مقایسه با موش‌های صحرایی سیر شد. دوز 2 نانومول از D-Lys3- GHRP-6 تغییر معنی­داری در غلظت گرلین، دریافت غذا و بیان NPY در مقایسه با موش‌های صحرایی با محرومیت غذایی ایجاد نکرد، در حالی که دوز 20 نانومول غلظت گرلین، دریافت غذا و بیان NPY را در مقایسه با موش‌های صحرایی با محرومیت غذایی به طور معنی­داری کاهش داد (05/0>P). نتیجه­گیری: D-Lys3- GHRP-6 احتمال دارد اثرات ضد اشتهایی خود را از راه تداخل با پپتیدهای دخیل در تنظیم هومئوستازی انرژی اعمال نماید و احتمال دارد این هدف امیدوارکننده­ای برای درمان چاقی باشد.