مقدمه: هدف از این مطالعه بررسی قدرت پیش‌بینی بروز سندرم متابولیک بر اساس تعاریف MODIFIED ATP III و IDF توسط هر یک از مؤلفه‌های آن بود. مواد و روش‌ها: این مطالعه‌ی هم‌گروهی ـ مشاهده‌ای در 2279 فرد 20 ساله و بالا‌تر غیر مبتلا به سندرم متابولیک براساس معیار ATPIII و 2310 فرد 20 ساله و بالاتر غیر مبتلا به سندرم متابولیک براساس معیار IDF از افراد شرکت‌کننده در فاز یک مطالعه‌ی قند و لیپید تهران انجام شد. یافته‌ها: بعد از میانگین 5/6 سال پیگیری، 462 نفر (231 مرد و 231 زن) براساس معیار ATP III و 602 نفر براساس معیار IDF (360 مرد و 242 زن) به سندرم متابولیک مبتلا شدند. در بین مبتلایان براساس معیار ATP III بالاترین نسبت شانس (Odds ratio) در مردان مربوط به چاقی مرکزی (6/5-2/1) 6/2 و در زنان مربوط به افزایش تری‌گلیسرید (12/4-03/2) 8/2 بود. بالاترین مقدار Odd's ratio براساس معیار IDF در هر دو گروه مردان (7/3-2/2) 8/2 و زنان (3/4-9/1) 9/2 مربوط به افزایش تری‌گلیسرید بود. سطح زیرمنحنی ROC برای مؤلفه‌های دورکمر، تری‌گلیسرید و HDL-C در هر دو گروه مردان و زنان و براساس هر دو معیار، نزدیک‌ترین سطح زیر منحنی به سطح زیر منحنی روک برای همه‌ی مؤلفه‌های سندرم متابولیک بود و سطح زیر منحنی دو مؤلفه‌ی دور کمر و تری‌گلیسرید و یا دور کمر و HDL-C براساس هر دو معیار در هر دو گروه تفاوت واضحی با سطح زیر منحنی کل مؤلفه‌ها نداشت. نتیجه‌گیری: دو مؤلفه‌ی دور کمر و تری‌گلیسرید و یا دور کمر و HDL-C می‌تواند قدرت پیش‌بینی به اندازه‌ی همه‌ی مؤلفه‌های سندرم متابولیک، برای بروز آن داشته باشد. بنابراین اندازه‌گیری دور کمر، تری‌گلیسرید و HDL-C به عنوان جزیی از برنامه‌ی بیماریابی به منظور شناسایی افراد در معرض خطر ابتلا به سندرم متابولیک و عواقب ناشی از آن توصیه می‌شود.