مقدمه: کمبود سطح ویتامین D در تمام دنیا شایع است و رابطه‌ی ثابت شده‌ای با افزایش شیوع دیابت نوع 2، سندرم متابولیک، مقاومت به انسولین، و احتمالاً خطر بروز بیماری‌های قلبی ـ عروقی دارد. هدف از این مطالعه بررسی رابطه‌ی کمبود 25 هیدروکسی ویتامین D با عوامل خطرساز بیماری‌های قلبی ـ عروقی در بیماران دیابتی نوع 2 بود. مواد و روش‌ها: این مطالعه‌ی مقطعی در 119 بیمار سرپایی مبتلا به دیابت نوع 2 در مرکز تحقیقات غدد درون‌ریز مشهد انجام شد. ابتدا بیماران دارای شرح حال مثبت بیماری‌های قلبی ـ عروقی حوادث مغزی و بیماری‌های عروق محیطی از سایرین جدا شدند. در سایر بیماران اقدام‌های تشخیصی برای تأیید یا رد این بیماری‌ها انجام شد. از تمام بیماران نمونه برای بررسی سطح سرمی پروتئین C-reactive protein، آلبومین ادراری، انسولین، هموسیستئین، قندخون ناشتا و هموگلوبین گلیکوزیله، اسیداوریک، لیپیدها و سطح ویتامین D گرفته شد و رابطه‌ی سطح ویتامین D با بیماری‌های قلبی ـ عروقی و سطح آزمایشگاهی عوامل‌های خطرساز این بیماری‌ها سنجیده شد. یافته‌ها: سن متوسط بیماران 2/11±3/55 سال و متوسط سطح سرمی ویتامین D ، 6/21±4/32 نانوگرم در میلی‌لیتر بود. شیوع کمبود ویتامین D در بیماران 1/26% ارزیابی شد که این میزان تفاوت معنی‌داری با گروه شاهد سالم همزمان نداشت (12/0=P). در مجموع، 36 (3/30%) از بیماران درگیری قلبی ـ عروقی داشتند. رابطه‌ی کمبود ویتامین D با این درگیری معنی‌دار نبود (11/0=P). بیماران دچار کمبود ویتامین D تفاوت واضحی در نمایه‌ی توده‌ی بدن (003/0=P)، وجود سندرم متابولیک (05/0=P)، سطح CRP (009/0=P)، میکرآلبومینوری (04/0=P) و میزان فیلتراسیون گلومرولی (02/0=P) در مقایسه با بیماران دارای سطح طبیعی ویتامین D داشتند. سطح ویتامین D رابطه‌ای با میزان قندخون ناشتا، هموگلوبین گلیکوزیله، پروفایل چربی‌ها، هموسیستئین، اسیداوریک و میزان مقاومت به انسولین نداشت. نتیجه‌گیری: رابطه‌ی آماری معنی‌دار بین کمبود ویتامین D و عوامل‌های خطرساز قلبی ـ عروقی وجود دارد، ویتامین D به نظر می‌رسد در سلامت سیستم قلبی ـ عروقی نقش داشته باشد.