مقدمه: دویدن و دوچرخه­سواری دو نوع از رایج­ترین فعالیت­های بدنی هستند که بیشتر توسط افراد چاق به منظور�افزایش سوخت­وساز چربی در برنامه­های�کاهش وزن�استفاده می­شود. به منظور طراحی برنامه­های تمرینی مناسب، هدف از مطالعه‌ی حاضر مقایسه‌ی اکسیداسیون چربی و هزینه‌ی انرژی هنگام دو نوع فعالیت ورزشی دویدن و دوچرخه­سواری در شدت­های مختلف در نوجوانان پسر چاق بود. مواد و روش­ها: در این مطالعه، 11 نوجوان پسر چاق و سالم به صورت داوطلبانه (با میانگین سن 2/1±13سال، وزن 6/7±1/73 کیلوگرم و نمایه‌ی توده‌ی بدن 5/2±5/27 کیلوگرم بر مترمربع) شرکت کردند. آزمودنی­ها آزمون�ورزشی�درجه‌بندی شده‌ی فزاینده�را�روی�چرخ ­کارسنج�و�نوارگردان اجرا کردند.� ضربان�قلب، میانگین اکسیژن مصرفی و دی­اکسید­کربن تولیدی در طول 2 دقیقه‌ی پایانی هر مرحله از آزمون اندازه‌گیری و نسبت تبادل تنفسی محاسبه شد. مقادیر�اکسیداسیون�چربی�و کربوهیدرات و هم‌چنین هزینه‌ی انرژی محاسبه�شد. یافته­ها: مقادیر�اکسیداسیون�چربی در ضربان قلبِ مشابه و قابل مقایسه در�دویدن�روی�نوارگردان�در�مقایسه�با پدال�زدن�روی�چرخ ­کارسنج در دامنه‌ی وسیعی از شدت‌ها (به جز شدت معادل 20 و 170 وات)،�به�طور�معنی‌داری�بالاتر بود (05/0p<). میزان کل مصرف انرژی هنگام فعالیت روی نوارگردان نسبت به فعالیت روی چرخ­ کارسنج (43±266 کیلوژول بر دقیقه در مقابل 39±237 کیلوژول بر دقیقه) به طور معنی‌داری بیشتر بود (05/0p<). اما میزان اکسیداسیون کربوهیدرات در شدت­های معادل 45، 70 و 95 وات در پدال زدن روی چرخ ­کارسنج نسبت به دویدن روی نوارگردان بالاتر بود. (05/0>p). نتیجه­گیری: مطالعه حاضر نشان داد برای نوجوانان چاقی که هدفشان از انجام فعالیت بدنی، کاهش وزن (افزایش مصرف انرژی و ارتقای اکسیداسیون چربی در سطح معینی از پاسخ­های قلبی-عروقی) است، فعالیت دویدن با شدت متوسط، فعالیت بدنی مؤثرتری نسبت به پدال زدن روی دوچرخه است.