مقدمه: هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر تمرین موازی برغلظت IgA، کورتیزول، DHEA و نسبت DHEA به کورتیزول بزاق دختران غیر فعال بود. مواد و روش‌ها: 39 دانشجوی دختر غیر ورزشکار با میانگین سن 5/2±24 سال، قد 2/8±161 سانتی‌متر و توده‌ی بدن 61/14±8/56 کیلوگرم به صورت داوطلبانه و هدف‌مند انتخاب و به طور تصادفی در به چهار گروه شاهد (9 = تعداد)، تمرین استقامتی (10= تعداد)، تمرین قدرتی (10=تعداد) و تمرین موازی (10=تعداد) تقسیم شدند. برنامه‌ی استقامتی در هفته‌ی اول شامل دویدن با شدت 65% ضربان قلب بیشینه (MHR) به مدت 16 دقیقه بود که تا هفته‌ی هشتم به تدریج به 80% MHR و مدت 30 دقیقه رسید. برنامه‌ی تمرین قدرتی شامل اجرای حرکات پرس پا، پرس سینه، کشش زیر بغل و ساق پا بود که در هفته‌ی اول با 50% یک تکرار بیشینه (1RM) در دو نوبت با 10 تکرار اجرا شد. در هفته‌ی هشتم بار کار به 80% RM 1 در سه نوبت با 6 تکرار رسید. برنامه‌ی تمرین موازی ترکیب تمرین‌‌های دو گروه قدرتی و استقامتی در هر نوبت تمرین بود. 5 میلی‌لیتر بزاق تحریک نشده در زمان استراحت در سه مرحله‌ی پیش از آزمون، پایان هفته‌ی چهارم و?هفته‌ی هشتم فعالیت در ساعت 8 صبح جمع‌آوری شد. همه‌ی متغیر‌‌ها با استفاده از کیت‌‌های اختصاصی و به روش الایزا اندازه‌گیری شدند. یافته‌ها: تحلیل داده‌‌ها با روش آماری آنوا برای اندازه‌گیری‌‌های تکراری نشان داد پس از هفته‌ی چهارم و هشتم تمرین، گروه قدرتی?تفاوت معنی‌داری را با سه گروه دیگر?در متغیر‌‌هایIgA، DHEA و نسبت DHEA به کورتیزول دارند. میزان کورتیزول گروه‌‌ها تغییر معنی‌داری نداشت (05/0p≥). همبستگی معنی‌داری بین IgA و کورتیزول مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: یافته‌های این پژوهش نشان داد تمرین قدرتی موجب افزایش غلظت IgA بزاق به عنوان یکی از شاخص‌های ایمنی و افزایش DHEA و نسبت DHEA به کورتیزول بزاق به عنوان یکی از شاخص‌های افزایش وضعیت آنابولیک بدن در آزمودنی‌‌های مورد مطالعه می‌شود، در صورتی که انجام تمرین استقامتی پس از تمرین قدرتی در گروه موازی سبب تضعیف یافته‌های مثبت تمرین قدرتی به تنهایی شد.