مقدمه: لپتین، محصول ژن ob است و نقش مهمی در بیماری‌زایی چاقی و دیابت نوع 2 دارد. هدف از این مطالعه مقایسه‌ی سطح سرمی لپتین در افراد چاق مبتلا به دیابت نوع 2 و�افراد چاق غیردیابتی و ارتباط آن با شاخص‌های تن‌سنجی بود. مواد و روش‌ها: این مطالعه‌ی مقطعی روی 35 فرد چاق مبتلا به دیابت نوع 2 و 35 فرد چاق غیردیابتی انجام شد. پروفایل لیپید با روش آنزیمی اندازه‌گیری شد. از کیت  NycoCard برای اندازه‌گیری هموگلوبین گلیکوزیله (HbA1c ) استفاده شد. سطح سرمی لپتین، انسولین و گلوکز به ترتبب با روش‌های ایمونواسی آنزیمی و گلوکز اکسیداز اندازه‌گیری شدند. شاخص مقاومت به انسولین با استفاده از روش HOMA محاسبه شد. یافته‌ها: سطح سرمی گلوکز ناشتا، تری‌گلیسرید، فشارخون دیاستولی، درصد هموگلوبین گلیکوزیله و شاخص مقاومت به انسولین (HOMA-IR) در افراد دیابتی به طور کاملاً معنی‌داری بیشتر از افراد غیردیابتی بود. سطح سرمی لپتین در گروه دیابتی به طور کاملاً معنی‌داری کمتر از گروه غیردیابتی بود (ng/mL 6/16±51/21 در مقابل ng/mL 6/14±30). غلظت لپتین در گروه دیابتی ( ng/mL96/17±85/31 در مقابل ng/mL 02/9±80/12) و گروه غیردیابتی ( ng/mL 99/10±11/36 در مقابل ng/mL 72/15±55/23) در زنان بیشتر از مردان بود. همبستگی مستقیم و معنی‌داری بین سطح سرمی لپتین با اندازه دور لگن (450/0 = r؛ 04/0=p) در گروه دیابتی و (59/0 r = و00/0 p =) در گروه غیر دیابتی) و لپتین با BMI (66/0=r و 00/0=p) در گروه دیابتی و (49/0 r = و003/0 p = )درگروه غیردیابتی، مشاهده شد. نتیجه‌گیری: از آن‌جا که میانگین سطح سرمی لپتین در افراد چاق دیابتی کمتر از افراد غیردیابتی بود، مطالعه‌های بیشتری برای روشن شدن سازوکارهای کاهش سطح لپتین سرم در افراد دیابتی چاق پیشنهاد می‌شود.