مقدمه: حذف صبحانه موجب افت عملکرد شناختی میشود اما همهی مطالعهها اثر مثبت مصرف صبحانه را بر عملکرد شناختی نشان ندادهاند. تفاوت در نوع صبحانه میتواند دلیل یافتههای متناقض در مطالعهها باشد. با این وجود، مطالعهای که اثر نوع صبحانه را بر عملکرد شناختی در ایران بررسی کرده باشد، وجود ندارد. بنابراین این مطالعه به منظور بررسی تأثیر دو نوع صبحانه معمول ایرانی (پرکربوهیدرات و پُر پروتئین) بر عملکرد شناختی کودکان دبستانی طراحی شده است. مواد و روشها: 51 کودک خوب تغذیه شدهی 11 -9 ساله (24 پسر و 27 دختر) در مطالعهی حاضر شرکت کردند. کودکان در این طرح کارآزمایی کنترل شدهی تصادفی ـ متقاطع، سه روز به فاصلهی یک هفته یکی از دو نوع صبحانه را مصرف کرده یا به عنوان شاهد، ناشتا باقی ماندند. دو نوع صبحانه عبارت بودند از صبحانهی پر کربوهیدرات (60%) و صبحانهی پر پروتئین (25%) که انرژی و چربی یکسان داشتند اما از نظر محتوای کربوهیدرات و پروتئین متفاوت بودند. عملکرد شناختی آنها قبل از صبحانه و 30 و 120 دقیقه بعد از صرف صبحانه به وسیله آزمونهای استاندارد شدهی مؤسسهی CDR بریتانیا با استفاده از رایانه ارزیابی شد. همهی یافتهها با استفاده از نرمافزار آماری SPSSویرایش 15 پردازش شدند و با قبول سطح معنیداری 05/0>Pمورد قضاوت آماری قرار گرفتند. یافتهها: در پی هر سه الگو (مصرف صبحانهی پر کربوهیدرات، مصرف صبحانهی پر پروتئین و عدم مصرف صبحانه) تغییر بارزی در عملکرد شناختی هر دو جنس مشاهده نشد و تفاوت معنیداری بین سه گروه در بیشتر آزمونهای شناختی وجود نداشت. نتیجهگیری: یافتههای این مطالعه اثر نوع صبحانه را بر حافظهی کودکان خوب تغذیه شدهنشان نداد و تحقیقات بیشتری لازم است تا تفاوت انواع مختلف صبحانه را بر حیطههای مختلف عملکرد شناختی نشان دهد. همچنین کمیت و کیفیت صبحانه به دلیل تأثیر بر خُلق، دو عامل مهمی هستند که روی ارتباط صبحانه و عملکرد شناختی اثر میگذارند و باید در کنار آن مورد سنجش قرار گیرند.
Amiri F, Amani R, Rashidkhani B, khajemogahi N. Effect of Breakfast Composition on Memory of Primary School Children in Ahwaz. Iranian Journal of Endocrinology and Metabolism 2008; 10 (3) :247-256 URL: http://ijem.sbmu.ac.ir/article-1-540-fa.html
امیری فاطمه سادات، امانی رضا، رشیدخانی بهرام، خواجه موگهی ناهید. تأثیر ترکیب صبحانه بر حافظهی کودکان دبستانی شهر اهواز. مجلهي غدد درونريز و متابوليسم ايران. 1387; 10 (3) :247-256