گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم انسانی و اجتماعی، دانشگاه کردستان، سنندج، ایران، ، r.rahimi@uok.ac.ir
چکیده: (197 مشاهده)
مقدمه: کاردیومیوپاتی دیابتی یک عامل مهم برای افزایش خطر نارسایی قلبی و مرگ و میر در افراد مبتلا به دیابت است. کاتپسینD نقش مهمی در حفظ عملکردهای فیزیولوژیک؛ از جمله تخریب پروتئین های درون سلولی و اتوفاژی دارد. در پژوهش حاضر، اثرات ترکیب مکمل ویتامین D3 و تمرین هوازی بر کاتپسین های قلب و مقاومت به انسولین در موشهای صحرایی دیابتی شده بررسی گردید.مواد و روش ها: در 40 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار، دیابت نوع 2 توسط رژیم غذایی پرچرب+استرپتوزوتوسین القاء و سپس به 5 گروه 1)شاهد سالم (NC)، 2)شاهددیابتی(DC)، 3)دیابت+تمرین هوازی(DAT)، 4)دیابت+ ویتامین D3(DVD) و 5) دیابت+تمرین هوازی و ویتامین D3(DVDAT) تقسیم شدند. بعد از هشت هفته تمرین هوازی و مکملیاری با ویتامینD3، حیوانات قربانی شده و محتوای پروتئینی کاتپسین D بافت قلب و سطوح سرمی انسولین، گلوکز،ویتامین D3 و شاخص مقاومت به انسولین اندازه گیری گردید.یافته ها: تجزیه و تحلیل آنووا یک طرفه نشان داد که در گروه DC محتوای کاتپسین D افزایش 335 درصدی نسبت به گروه NC داشت (0/001>P).در همین حال در گروه DAT، DVD و DVDAT بترتیب کاهش 44/37، 50/80 و 62/76 درصدی نسبت به گروه DC مشاهده گردید (0/001>P). شاخص مقاومت انسولینی نیز در گروه های DAT، DVD و DVDAT بترتیبکاهشی معادل 52/95، 39/27 و 68/ درصد نسبت به گروه DC داشت (0/001>P).نتیجه گیری: هشت هفته تمرین هوازی با مکمل ویتامین D3 احتمالاً از طریق کاهش سطح کاتپسین D بافت قلبی و شاخص مقاومت به انسولین، متابولیسم گلوکز را در موشهای صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین همراه با رژیم غذایی پرچرب را بهبود میبخشد.
Golpasandi H, Rahimi M, Ahmadi S. Combined Effects of Vitamin D3 Supplementation and Aerobic Training on Cardiac Cathepsin D and Insulin Resistance in Diabetic Rats Induced by High-fat Diet and Streptozotocin. Iranian Journal of Endocrinology and Metabolism 2023; 24 (6) :362-372 URL: http://ijem.sbmu.ac.ir/article-1-3076-fa.html
گلپسندی هادی، رحیمی محمد رحمان، احمدی صلاح الدین. تاثیر ترکیب مکمل ویتامین D3 و تمرین هوازی بر کاتپسین د قلب و مقاومت به انسولین در موشهای صحرایی دیابتی شده با رژیم غذایی پرچرب و استرپتوزوتوسین. مجلهي غدد درونريز و متابوليسم ايران. 1401; 24 (6) :362-372