[صفحه اصلی ]   [Archive] [ English ]  
:: صفحه اصلي :: درباره نشريه :: آخرين شماره :: آرشيو :: جستجو :: اشتراك :: ارسال مقالات :: برقراري ارتباط ::
بخش‌های اصلی
صفحه اصلی::
اطلاعات نشریه::
آرشیو مجله و مقالات::
برای نویسندگان::
برای داوران::
ثبت نام و اشتراک::
تماس با ما::
تسهیلات پایگاه::
پست الکترونیک::
::
جستجو در پایگاه

جستجوی پیشرفته
دریافت اطلاعات پایگاه
نشانی پست الکترونیک خود را برای دریافت اطلاعات و اخبار پایگاه، در کادر زیر وارد کنید.
نرخ پذیرش

مقالات منتشر شده: 1211
نرخ پذیرش: 46.7
نرخ رد: 53.3
میانگین داوری: 199 روز
میانگین انتشار: 150 روز

:: جلد 22، شماره 5 - ( 11-1399 ) ::
جلد 22 شماره 5 صفحات 381-375 برگشت به فهرست نسخه ها
ارتباط مقدار و نوع پروتئین‌های دریافتی از رژیم غذایی با میکروآلبومینوری: مطالعه قند و لیپید تهران
زهرا گائینی ، پروین میرمیران ، زهرا بهادران ، فریدون عزیزی
مرکز تحقیقات تغذیه در بیماری‌های غدد درون‌ریز، پژوهشکده علوم و غدد درون‌ریز و متابولیسم، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران ، z.bahadoran@endocrine.ac.
چکیده:   (2911 مشاهده)
مقدمه: میکروآلبومینوری از عوامل خطر مستقل بیماری قلبی عروقی بوده و با عوارض بیماری­ های مختلف و مرگ و میر در ارتباط است. مطالعه‌ی حاضر به منظور بررسی اثرات احتمالی میزان و نوع پروتئین­ های رژیم غذایی بر میکروآلبومینوری در میان جمعیت بزرگسالان ایرانی شرکت ­کننده در مطالعه قند و لیپید تهران، انجام شد. مواد و روشها: بزرگسالان (1192 مرد و زن 19 تا 86 ساله) شرکتکننده در فاز ششم مطالعه‌ی قند و لیپید تهران (سال­ های 1396-1393)، که داده­ های تغذیه ­ای کامل داشتند، و غلظت میکروآلبومین ادرار برای آنها اندازه­ گیری شده بود، با در نظر گرفتن معیارهای ورود، وارد مطالعه شدند. دریافت­ های غذایی؛ با استفاده از پرسش ­نامه بسامد خوراک اعتبارسنجی شده، ارزیابی شد. متغییرهای دموگرافیک، تنسنجی، فشارخون و بیوشیمیایی اندازه­ گیری شدند. جهت تخمین نسبت شانس میکروآلبومینوری (غلظت ادراری آلبومین 200-20 میلی‌گرم در لیتر)، از آزمون رگرسیون لجستیک تعدیل شده، برای متغییرهای مخدوش­گر، استفاده شد. یافته ­ها: میانگین (و انحراف معیار) سن افراد در ابتدای مطالعه 14/00± 44/96 سال و میزان شیوع میکروآلبومینوری 14/4 درصد بود. پس از تعدیل اثر متغییرهای مخدوش­گر، نسبت شانس میکروآلبومینوری با هیچ­ یک از سهک ­های دریافت پروتئین تام، حیوانی و گیاهی ارتباط معناداری را نشان نداد (نسبت شانس و حدود اطمینان 95% میکروآلبومینوری در سهک سوم دریافت پروتئین تام، حیوانی و گیاهی نسبت به سهک اول، به ترتیب (2/05-0/57) 1/08، (2/09-0/67) 1/19، (1/88-0/56) 1/02 بود). نتیجه­ گیری: در این مطالعه، رابطه معناداری میان پروتئین تام دریافتی و پروتئین گیاهی با میکروآلبومینوری مشاهده نشد. منابع حیوانی پروتئین با افزایش خطر میکروآلبومینوری ارتباط داشتند، اگرچه این رابطه نیز از نظر آماری معنادار نبود.
واژه‌های کلیدی: پروتئین، میکروآلبومین، پروتئین حیوانی، پروتئین گیاهی
متن کامل [PDF 933 kb]   (379 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشی | موضوع مقاله: تغذيه
دریافت: 1399/6/2 | پذیرش: 1399/12/3 | انتشار: 1399/11/10
ارسال نظر درباره این مقاله
نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

CAPTCHA


XML   English Abstract   Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Gaeini Z, Mirmiran P, Bahadoran Z, Azizi F. Association of the Type and Amount of Dietary Proteins with Microalbuminuria: Tehran Lipid and Glucose Study. Iranian Journal of Endocrinology and Metabolism 2021; 22 (5) :375-381
URL: http://ijem.sbmu.ac.ir/article-1-2774-fa.html

گائینی زهرا، میرمیران پروین، بهادران زهرا، عزیزی فریدون. ارتباط مقدار و نوع پروتئین‌های دریافتی از رژیم غذایی با میکروآلبومینوری: مطالعه قند و لیپید تهران. مجله‌ي غدد درون‌ريز و متابوليسم ايران. 1399; 22 (5) :375-381

URL: http://ijem.sbmu.ac.ir/article-1-2774-fa.html



بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.
جلد 22، شماره 5 - ( 11-1399 ) برگشت به فهرست نسخه ها
مجله ی غدد درون‌ریز و متابولیسم ایران، دو ماهنامه  پژوهشی مرکز تحقیقات غدد درون‌ریز و متابولیسم، Iranian Journal of Endocrinology and Metabolism
Persian site map - English site map - Created in 0.05 seconds with 42 queries by YEKTAWEB 4645