|
فناوری‌های سنجش آنتی‌بادی علیه گیرنده تیروتروپین از گذشته تا حال
|
صفورا پاکیزه کار    ، سمانه حسین زاده ، مهدی هدایتی |
| مرکز تحقیقات سلولی مولکولی غدد درون‌ریز، پژوهشکده علوم غدد درون‌ریز و متابولیسم، دانشکاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران ، hedayati47@gmail.com ایمیل |
|
|
چکیده: (2799 مشاهده) |
| اتو آنتی‌بادی علیه گیرنده تیروتروپین (TSH-R) عامل اصلی بیماری گریوز و تظاهرات برون تیروئیدی آن مانند افتالموپاتی و درماتوپاتی می‌باشد. این آنتی‌بادی‌ها با نام عمومیTRAbs ، مجموعه‌ای از آنتی‌بادی‌ها با عملکرد متفاوت، شامل آنتی‌بادی‌های تحریک‌کننده گیرنده TSH (TSAbs)، آنتی‌بادی‌های مسدودکننده گیرندهTSH (TBAbs) و آنتی‌بادی‌های خنثی می‌باشند. برای سنجش میزان TRAbs فارغ از عملکرد، آزمون‌های سنجش ایمنی به روش اتصال رقابتی استفاده می‌شوند. این روش مبتنی بر توانایی TRAbs موجود در نمونه زیستی بیماران برای رقابت و جلوگیری از اتصال لیگاند (TSH یا آنتی‌بادی مونوکلونال علیه TSH-R) به گیرنده است. از آنجایی که TSAbs و TBAbs دارای اپی‌توپ‌های مشترک هم‌پوشان با محل اتصال TSH به گیرنده هستند، با روش‌های اتصال رقابتی قابل تمایز از یکدیگر نیستند. در مقابل اگر هدف بررسی عملکرد آنتی‌بادی و تمایز بین TSAbs و TBAbs باشد از روش زیست‌سنجشی مبتنی بر سلول استفاده می‌شود. اساس این روش استفاده از سلول‌های زنده برای تشخیص افتراقیTSAbs و TBAbs بر اساس افزایش و کاهشcAMP داخل سلولی است. با توجه به نقش پاتوژنیک متفاوتTSAbs و TBAbsو وجود پروتکل‌های متفاوت درمانی در بیماران مبتلا به بیماری‌های خود ایمنی تیرویید، با توجه به نوع آنتی‌بادی، تشخیص افتراقی این آنتی‌بادی‌ها از لحاظ بالینی دارای اهمیت است. در این مقاله مروری، نسل‌های مختلف فناوری‌های سنجش آنتی‌بادی علیه گیرنده TSH به ترتیب روند تکامل، بر اساس روش سنجش ایمنی و روش زیست‌سنجشی مبتنی بر سلول معرفی گردیده و مورد بحث قرار گرفته است. |
|
| واژه‌های کلیدی: آنتی‌بادی علیه گیرنده TSH، اتوآنتی‌بادی، تیروئید، بیماری خود ایمن، بیماری گریوز |
|
|
متن کامل [PDF 2181 kb]
(1062 دریافت)
|
نوع مطالعه: مروری |
موضوع مقاله:
بيوشمي
دریافت: 1399/1/14 | پذیرش: 1399/5/13 | انتشار: 1399/7/10
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
