اثر اجرای الگوی توانمندسازی خانواده محور بر سبک زندگی، خودکارآمدی و HbA1C بیماران مبتلا به دیابت
|
حمیرا آتس زاده شوریده، شهنام عرشی، فروزان آتش زاده شوریده |
گروه پزشکی خانواده، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران. ، s.arshi@sbmu.ac.ir |
|
چکیده: (6176 مشاهده) |
مقدمه: توانمندسازی بیماران مبتلا به دیابت و آموزش خانوادهی آنان، به منظور مشارکت فعال در مراقبت و درمان، حائز اهمیت چشمگیری است. هدف از انجام این پژوهش، تعیین تأثیر به کارگیری الگوی توانمندسازی خانواده محور بر سبک زندگی، خودکارآمدی و HbA1C بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 بود. مواد و روشها: در این کارآزمایی بالینی، 70 بیمار با تخصیص تصادفی در دو گروه آزمون و شاهد وارد شدند. ابتدا به منظور جمع آوری داده ها از "پرسشنامهی تعدیل یافته سبک زندگی"، "پرسشنامهی خودکارآمدی" و آزمایش HbA1C، پیش از مداخله در دو گروه استفاده شد. سپس الگوی توانمندسازی خانواده محور در گروه آزمون و الگوی توانمندسازی بدون مشارکت خانواده در گروه شاهد اجرا شد. سه ماه پس از مداخله، دادهها دوباره جمع آوری شدند. یافتهها: متغیرهای دموگرافیک، نمرهی سبک زندگی، نمرهی خودکارآمدی و مقدار HbA1C پیش از مداخله در دو گروه اختلاف معنیدار آماری نداشتند. پس از مداخله، در هر دو گروه، نمرهی سبک زندگی و خودکارآمدی افزایش و مقدار HbA1C کاهش یافته بود که تغییرات در گروه آزمون بیشتر بود و با گروه شاهد تفاوت معنیدار آماری داشت (0/01>P). نتیجه گیری: یافته های این مطالعه، بیانگر اثربخشی بیشتر الگوی توانمندسازی خانواده محور نسبت به الگوی توانمندسازی بدون خانواده محور بود. لذا با توجه به نقش خانواده در ارتقای خودکارآمدی و بهبود سبک زندگی بیماران، استفاده از این روش آموزشی در مراکز خدمات جامع سلامت به منظور مدیریت بهتر بیماری دیابت در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 پیشنهاد میشود.
|
|
واژههای کلیدی: توانمندسازی، خانواده محور، سبک زندگی، خودکارآمدی، HbA1C |
|
متن کامل [PDF 371 kb]
(1590 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشی |
موضوع مقاله:
غدد درونریز دریافت: 1396/3/28 | پذیرش: 1396/5/15 | انتشار: 1396/9/18
|
|
|
|
|
ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|