مقدمه: هدف از این پژوهش، مقایسه‌ی اثر دو مدل تمرین هوازی با حجم متوسط و زیاد بر بیان ژن پروتئین غیر جفت‌کننده یک (UCP-1) در بافت چربی سفید زیر پوستی بود. مواد و روش ­ها: 24 موش صحرایی نژاد ویستار به صورت تصادفی به سه گروه؛ 1) شاهد (تعداد: 8)، 2) تمرین هوازی با حجم متوسط (تعداد: 8) و 3) تمرین هوازی با حجم زیاد (تعداد: 8) تقسیم شدند. موش­ های گروه­ های تمرینی، به مدت هشت هفته، هفته ­ای پنج جلسه، تحت تمرین هوازی تداومی بر روی نوارگردان، تحت دو مُدل با حجم­ های متفاوت قرار گرفتند. برای اندازه­ گیری بیان نسبی ژنِ UCP-1 در بافت چربی زیرپوستی از روش Real Time–PCR استفاده شد. یافته­ ها: داده­ ها نشان دادند که بیان نسبی ژنِ UCP-1 در گروه هوازی با حجم متوسط در قیاس با گروه شاهد از نظر آماری بیشتر بود (0/014(P=. با این حال، بیان نسبی ژنِ UCP-1 در گروه هوازی با حجم زیاد در قیاس با گروه شاهد از نظر آماری بالاتر نبود (0/36(P=. هم‌چنین، بیان نسبی ژن UCP-1 بین این دو مدل تمرین، اختلاف معنی‌داری نداشت (0/59(P=. نتیجه ­گیری: نتایج بیان­گر این هستند که تمرین‌های هوازی با حجم متوسط، اثر بارزی در افزایش بیان UCP-1 در بافت چربی سفید زیرپوستی دارند، در حالی­ که تمرین‌های هوازی با حجم زیاد چنین اثری ندارند. بنابراین، تصور می شود، افزایش زیاد در حجم تمرین هوازی، عامل مهمی در تقویت گرمازایی غیرلرزشی بافت چربی سفید محسوب نمی­ شود.