دانشگاه علوم پزشکی یاسوج ، j_mohammadi2005@yahoo.com
چکیده: (9854 مشاهده)
مقدمه: اثرات بعضی از گیاهان خانوادهی گیاه سوسنیان که عنصری از این خانواده است، بر کاهش گلوکز، لیپیدها و آنزیمهای خون گزارش شده است. هدف از مطالعهی حاضر، بررسی اثر عصارهی هیدروالکلی خرگریو بر شاخصهای عملکردی کبد و کلیه در موشهای صحرایی نر دیابتی شده به وسیله استرپتوزوتوسین میباشد. مواد و روشها: 40 سر موش صحرایی نر، به طور تصادفی به پنج گروه هشت تایی تقسیم شدند. گروههای اول و سوم ( شاهد سالم و دیابتی) دریافتکنندهی آب مقطر، گروه دوم، کنترل درمان دریافتکنندهی روزانه 50 میلیگرم بر کیلوگرم وزن بدن عصارهی هیدروالکلی گیاه خرگریو، و گروههای چهارم و پنجم (دیابتی تحت درمان 1 و 2)، به ترتیب روزانه 50 و 100 میلیگرم بر کیلوگرم وزن بدن عصارهی هیدروالکلی گیاه خرگریو. موشهای صحرایی به وسیلهی استرپتوزوتوسین، دیابتی شدند. طول دورهی آزمایش، بیست و یک روز بود. میزان وزن و گلوگز ناشتا به صورت هفتگی اندازهگیری و ثبت شد. در پایان دورهی درمان، نمونهی خون از قلب جمعآوری و شاخصهای آلانین آمینوترانسفراز (ALT)، آسپارتات آمینوترانسفراز (AST)، آلکالین فسفاتاز (ALP)، آلبومین (ALB)، نیتروژن اوره خون (BUN)، کراتینین و اوره خون اندازهگیری شد. یافتهها: عصارهی هیدروالکلی گیاه خرگریو، میانگین وزن را در گروههای دیابتی تحت درمان افزایش داد. همچنین باعث کاهش سطح فاکتورهای سرمی ALT، AST، BUN، ALPو افزایش سطحALB ، به صورت وابسته به دوز، در پایان دورهی آزمایش شد. نتیجهگیری: نتایج نشان دادند که عصارهی هیدروالکلی گیاه خرگریو، به صورت وابسته به دوز، سبب بهبود شاخصهای عملکردی کلیه و کبد در شرایط مورد آزمایش میشود.
Paydar S, Jelodar G A, Mohammadi J, Mohammadi N. The Effect of Hydroalcoholic Extract of Nectaroscordum Tripedale on Liver and Kidney Functional Parameters in Streptozotocin-induced Diabetic Male Rats. Iranian Journal of Endocrinology and Metabolism 2016; 18 (2) :112-119 URL: http://ijem.sbmu.ac.ir/article-1-2043-fa.html
پایدار صدیقه، جلودار غلامعلی، محمدی جمشید، محمدی نسترن. اثر عصارهی هیدروالکلــــی گیــــاه خرگریــــو (Nectaroscordum tripedale) بر شاخص های عملکردی کبد و کلیه در موش های صحرایی نر دیابتی شده به وسیله ی استرپتوزوتوسین. مجلهي غدد درونريز و متابوليسم ايران. 1395; 18 (2) :112-119