مقدمه: بروز چاقی در سطح جهان به سرعت در حال افزایش است، نه تنها در جوامع صنعتی بلکه در کشورهای توسعه یافته نیز این افزایش شیوع به چشم می‌خورد. غلظت بالای واسپین سرمی به همراه افزایش بیان mRNA واسپین در بافت چربی انسانی، با چاقی و مقاومت به انسولین در ارتباط می­باشد. پژوهش حاضر، اولین پژوهشی بود که به بررسی ارتباط احتمالی پلی­مورفیسم rs2236242 در ژن واسپین با اضافه وزن و چاقی در زنان ایرانی پرداخت. مواد و روش‌ها: مطالعه‌ی مورد ـ شاهدی حاضر روی 91 زن دارای اضافه وزن، 47 زن چاق و 133 زن با وزن طبیعی به عنوان گروه کنترل انجام شد. ژنوتیپ­های پلی­مورفیسم rs2236242 ژن واسپین با استفاده از T-ARMS PCR تعیین گردید. یافته‌ها: فراوانی آلل T در گروه کنترل، دارای اضافه وزن و مبتلا به عارضه چاقی به ترتیب برابر 66%، 76% و 8% و فراوانی آلل A 34%، 24% و 2% بود. تحت مدل ژنتیک غالب برای آلل A (ژنوتیپ­های AA+AT در برابر ژنوتیپ TT)، این آلل اثــر حفاظتــی در برابر اضافـه وزن (009/0=P، 84/0-28/0=ضریب اطمینــان، 49/0=نسبت خطــر) و چاقی (006/0=P، 76/0-19/0=ضریب اطمینان، 39/0=نسبت خطر) نشان داد. به علاوه، ژنوتیپ TT در پلی­مورفیسم rs2236242 ژن واسپین با افزایش استعداد اضافه وزن و چاقی در زنان همراه است. نتیجه‌گیری: ارتباط معنی­داری بین پلی­مورفیسم rs2236242 در ژن واسپین، اضافه وزن و چاقی در زنان ایرانی وجود دارد.