مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباط نمایه‌ی توده‌ی بدن با افسردگی و سلامت روان در دانشجویان دانشکده‌ی پرستاری جیرفت انجام شد. مواد و روش‌ها: پژوهش کنونی یک مطالعه‌ی توصیفی - تحلیلی است که جمعیت مورد بررسی آن، دانشجویان در حال تحصیل دانشکده‌ی پرستاری جیرفت در سال 1387 بودند که 173 نفر از آن‌ها در پژوهش شرکت نمودند (کل دانشجویان). داده‌ها توسط پرسش‌نامه‌ی آمارنگاری، پرسش‌نامه‌ی افسردگی بک و پرسش‌نامه‌ی سلامت عمومی(GHQ) جمع‌آوری گردید. وزن و قد بدون کفش و لباس اضافه، اندازه‌گیری و نمایه‌ی توده‌ی بدن با استفاده از فرمول کیلوگرم بر مترمربع محاسبه شد. یافته‌ها با نرم‌افزار SPSS و آزمون‌های تی، ضریب همبستگی پیرسون، مجذور خی و رگرسیون لجستیک تجزیه و تحلیل گردید. یافته‌ها: 4/77% از نمونه‌ها دختر،  9/22% پسر و میانگین سنی آن‌‌ها 9/1 ±21 بود. میانگین BMI در نمونه‌ی مورد بررسی 5/3 ± 4/22 بود. 6/16% کل دانشجویان مورد بررسی کم وزن، 6/10% دارای اضافه وزن و 3/2% چاق بودند. ارتباط مثبت و معنی‌‌داری  بین نمره‌ی افسردگی و نمره‌ی نمایه‌ی توده‌ی بدن وجود داشت (01/0P<، 204/0R=)، اما بین نمره‌ی کلی سلامت روان با نمره‌ی نمایه‌ی توده‌ی بدن ارتباط معنی‌داری دیده نشد (108/0R= 157/0P>). هم‌چنین، بین BMI با افسردگی (20/1- 02/1= 95% فاصله اطمینان و 1/1 =نسبت شانس) و محل زندگی دختران (78/19-38/2= %95 فاصله اطمینان و 86/6 = نسبت شانس) ارتباط معنی‌داری دیده شد. نتیجه‌گیری: چنین به نظر می‌رسد که بهبود وضعیت خلقی دانشجویان دختر مورد بررسی می‌تواند اضافه وزن آن‌ها را کاهش دهد.