مقدمه: پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش حمایت اجتماعی ادراک شده و تاب‌آوری در پیش‌بینی کیفیت زندگی بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 انجام شد. مواد و روش‌ها: در این پژوهش همبستگی، از میان کلیه‌ی بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 دارای پرونده در مرکز بهداشت و درمان صدیقه‌ طاهره شهرستان لامرد، تعداد 234 بیمار به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند. ابزارهای جمع‌آوری اطلاعات شامل مقیاس کیفیت زندگی (WHOQOL-BREF)، تاب آوری کانر و دیویدسون (CD-RISC) و مقیاس حمایت اجتماعی ادراک شده (MSPSS) بود. داده‌ها به روش رگرسیون مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: تاب‌آوری، حمایت دوستان و حمایت شخص 46 درصد واریانس کیفیت زندگی را پیش‌بینی کرد. بین تاب‌آوری، حمایت دوستان، حمایت شخص و حمایت خانواده با کیفیت زندگی رابطه مثبت و معنی‌داری وجود داشت. نتیجه‌گیری: با توجه به این که متغیرهای تاب‌آوری، حمایت دوستان و حمایت شخص پیش‌بینی‌کننده‌های معنی‌داری برای کیفیت زندگی هستند، می‌توان با ایجاد چنین ظرفیت‌هایی کیفیت زندگی بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 را ارتقا بخشید.