مقدمه: هدف پژوهش کنونی ارزیابی نسبت انرژی دریافتی به سوخت و ساز استراحت، در میان زنان تهرانی (EI/RMR) و مقایسهی بین سن، ویژگیهای تنسنجی و سبک زندگی در میان کم و بیش گزارش دهندگان انرژی بود. مواد و روشها: این پژوهش به صورت یک مطالعهی مقطعی روی 187 زن سالم 18 تا 45 سالهی شهر تهران انجام گرفت. نسبت (EI/RMR) که از مقدار انرژی دریافتی تقسیم بر سوخت و ساز استراحت ـ اندازهگیری شده با روش کالریمتری غیرمستقیم ـ محاسبه شد، به عنوان شاخص گزارشدهی درست انرژی استفاده گردید. 34/1EI/RMR≤ به عنوان کم گزارشدهی و 4/2 EI/RMR≥ به عنوان بیش گزارشدهی شناخته شد. دادههای رژیمی با استفاده از پرسشنامهی بسامد خوراک 125 جزیی و دادههای سن، تنسنجی و سبک زندگی از راه پرسشنامهی طراحی شده برای این پژوهش، جمعآوری گردید. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از آنالیز واریانس یکطرفه (ANOVA) انجام شد. یافتهها: میانگین EI/RMR 1/6±0/6 بود. 35% از افراد EI/RMR کمتر از 34/1 و 7% از افراد EI/BMR بیشتر از 4/2 داشتند. BMI همبستگی منفی با EI/RMR(01/0P<، 0/199=(β داشت. سن، BMI، وزن، RMR و دور کمر بهطور معنیداری با افزایش EI/RMR کاهش یافت (01/0P<). پیرترین گروه (≥40)، EI/RMR کمتری نسبت به جوانترین گروه (30>) داشت (5/1 در مقابل 8/1). کم گزارش دهندگان نسبت به دیگر افراد ماهی، مارگارین، قهوه، شیرینی و روغن جامد کمتری مصرف کردند. نتیجهگیری: کم گزارشدهی بیشتر از بیش گزارشدهی دریافت انرژی در این گروه از زنان تهران وجود دارد. BMI مهمترین فاکتور تاثیرگذار روی درستی گزارشدهی دریافت انرژی است.
Shaneshin M, Rashidkhani B. Reporting of Energy Intake and its Association with Weight and Lifestyle Among 18-45 Year Old Tehranian Women . Iranian Journal of Endocrinology and Metabolism 2011; 13 (2) :145-156 URL: http://ijem.sbmu.ac.ir/article-1-1038-fa.html
شانشین محبوبه، رشیدخانی بهرام. گزارشدهی مصرف انرژی و رابطهی آن با وضعیت وزن و سبک زندگی در زنان 45-18 سالهی شهر تهران. مجلهي غدد درونريز و متابوليسم ايران. 1390; 13 (2) :145-156