[صفحه اصلی ]   [Archive] [ English ]  
:: صفحه اصلي :: درباره نشريه :: آخرين شماره :: آرشيو :: جستجو :: اشتراك :: ارسال مقالات :: برقراري ارتباط ::
بخش‌های اصلی
صفحه اصلی::
اطلاعات نشریه::
آرشیو مجله و مقالات::
برای نویسندگان::
برای داوران::
ثبت نام و اشتراک::
تماس با ما::
تسهیلات پایگاه::
پست الکترونیک::
::
جستجو در پایگاه

جستجوی پیشرفته
دریافت اطلاعات پایگاه
نشانی پست الکترونیک خود را برای دریافت اطلاعات و اخبار پایگاه، در کادر زیر وارد کنید.
نرخ پذیرش

مقالات منتشر شده: 1255
نرخ پذیرش: 46.9
نرخ رد: 53.1
میانگین داوری: 193 روز
میانگین انتشار: 150 روز

:: جلد ۱۱، شماره ۶ - ( ۱-۱۳۸۸ ) ::
جلد ۱۱ شماره ۶ صفحات ۶۵۵-۶۴۷ برگشت به فهرست نسخه ها
کارآزمایی بالینی دو سوکور برای بررسی تأثیر «آنژی پارس» خوراکی در زخم پای دیابتی مزمن
امیر بهرامی ، اکبر علی عسگرزاده ، محمدعلی سرابچیان ، مجید مبصری ، رامین حشمت ، مرتضی قوجازاده
، asgharzadeha@tbzmed.ac.ir
چکیده:   (۴۱۵۸۰ مشاهده)

چکیده

مقدمه: دیابت شایع‌ترین بیماری متابولیک است و زخم‌های پای‌دیابتی از مشکلات مهم در بیماران دیابتی می‌باشند. «آنژی پارس» به عنوان یک داروی گیاهی جدید، برای تسریع بهبودی این زخم‌ها پیشنهاد شده است. مطالعه‌ی حاضر با هدف بررسی تأثیر شکل خوراکی این دارو در کنار سایر درمان‌های استاندارد در روند بهبود زخم‌های پای دیابتی انجام شد. مواد و روش‌ها: چهل بیمار دیابتی دارای زخم پای بیش از 4 هفته به طور تصادفی به دو گروه مورد (درمان شده) و شاهد تقسیم شدند. 20 نفر در گروه اول کپسول آنژی پارس 100 میلی‌گرم هر 12 ساعت دریافت کردند و 20 نفر در گروه دوم با کپسول دارونما، تا زمان بهبودی کامل یا حداکثر 6 هفته، پیگیری شدند. درمان‌های رایج دیابت به صورت یکسان برای هر دو گروه انجام شد و بیماران به مدت 12 هفته پیگیری شدند. روند ترمیم با اندازه‌گیری مساحت زخم و عوارض دارویی با شرح حال و معاینه‌ی بالینی و سنجش متغیرهای آزمایشگاهی در هفته‌های مختلف درمان مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته‌ها: روند کاهش مساحت زخم در هر دو گروه معنی‌دار بود (0005/p<). متوسط میزان بهبودی در دو گروه دریافت‌کننده‌ی «آنژی پارس» و دارو نما به ترتیب 8/95% و 2/79% بود و اگرچه تغییرات درصد مساحت زخم در تمام طول درمان در گروه دریافت‌کننده‌ی آنژی پارس بیشتر از گروه دارونما بود، فقط در هفته‌ی چهارم تفاوت بین دو گروه معنی‌دار بود (2/84% کاهش مساحت زخم در هفته‌ی چهارم در گروه درمان شده، در مقابل 56%، در گروه شاهد 013/0=p) و در کل، تفاوت مشاهده شده بین دو گروه از نظر آماری معنی‌دار نبود (25/0=p). در نهایت طی 12 هفته، بهبودی کامل در 90% بیماران گروه دریافت‌کننده‌ی آنژی پارس و 70% بیماران در گروه دارونما، حاصل شد. مدت زمان لازم برای بهبودی کامل هم در دو گروه تفاوت معنی‌دار نداشت. نتیجه‌گیری: درمان‌های استاندارد رایج، اساس درمان زخم‌های پای دیابتی هستند و آنژی‌پارس اگرچه سبب تسریع روند بهبود در مرحله‌ای از درمان، به ویژه در هفته‌های دوم تا چهارم می‌شود ولی در نتیجه‌ی نهایی درمان تأثیر قابل توجهی ندارد. مطالعه‌های بیشتر با در نظر گرفتن جنبه‌های خاص درمان، برای ارزیابی کارایی این داروی جدید لازم است.

متن کامل [PDF 306 kb]   (۵۵۳۶ دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشی |
دریافت: 1389/1/18 | انتشار: 1388/1/26
ارسال نظر درباره این مقاله
نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

CAPTCHA


XML   English Abstract   Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Bahrami A, Aliasgarzadeh A, Sarabchian M, Mobasseri M, Heshmat R, Gojazadeh M. Efficacy of Oral ANGIPARS in Chronic Diabetes Foot Ulcer: A Double Blind Placebo Controlled Study . Iranian Journal of Endocrinology and Metabolism 2009; 11 (6) :647-655
URL: http://ijem.sbmu.ac.ir/article-1-921-fa.html

بهرامی امیر، علی عسگرزاده اکبر، سرابچیان محمدعلی، مبصری مجید، حشمت رامین، قوجازاده مرتضی. کارآزمایی بالینی دو سوکور برای بررسی تأثیر «آنژی پارس» خوراکی در زخم پای دیابتی مزمن. مجله‌ي غدد درون‌ريز و متابوليسم ايران. ۱۳۸۸; ۱۱ (۶) :۶۴۷-۶۵۵

URL: http://ijem.sbmu.ac.ir/article-۱-۹۲۱-fa.html



بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.
جلد 11، شماره 6 - ( 1-1388 ) برگشت به فهرست نسخه ها
مجله ی غدد درون‌ریز و متابولیسم ایران، دو ماهنامه  پژوهشی مرکز تحقیقات غدد درون‌ریز و متابولیسم، Iranian Journal of Endocrinology and Metabolism
Persian site map - English site map - Created in 0.27 seconds with 41 queries by YEKTAWEB 4692