مقدمه: دیابت بیماری مزمنی است که به دلایل متعددی توجه سیستم بهداشتی ـ درمانی جهان را به خود معطوف نموده است. ماهیت این بیماری به گونه‌ای است که بسیاری از جنبه‌‌های زندگی روزانه را متأثر می‌سازد و در درمان آن یک رویکرد زیستی ـ روانی ـ اجتماعی نیاز است. یکی از مشکلات عمده در کنترل مطلوب این بیماری، عدم پایبندی بیماران به رژیم‌های درمانی است. این مطالعه‌ی کیفی با هدف بررسی تجربه‌های بیماران از عوامل تسهیل‌کننده‌ی پایبندی به رژیم درمانی انجام شد. مواد و روش‌ها: مطالعه‌ی حاضر مطالعه‌ای کیفی، پدیدارشناسی و توصیفی است. مشارکت‌کنندگان، 11 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 مراجعه کننده به مرکز تحقیقات غدد درون‌ریز و متابولیسم اصفهان و بیمارستان‌ الزهرا در نیمه‌ی اول سال 1385 بودند که به صورت مبتنی بر هدف انتخاب شدند. داده‌‌ها با استفاده از مصاحبه‌‌های عمیق سازمان نیافته جمع‌آوری و به روش کلایزی تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: مفاهیمی که در تجربه‌های بیماران به عنوان عواملی در راستای تسهیل عملکرد و افزایش انگیزه‌ی فرد در فرایند خودمراقبتی مطرح شدند، عبارت بودند از: ترس، رضایت از تیم درمان، حمایت، هشدار عینی، بازخورد و رضایت از درمان. نتیجه‌گیری: تمرکز بر رضایت بیمار از درمان و خدمات درمانی، درک کافی از جدیت بیماری، اضطراب تجربه شده توسط بیمار، درگیر نمودن خانواده به عنوان منبع ضروری حمایت، بازخورد به بیمار در مورد یافته‌های آزمایشگاهی و فرایند خودمراقبتی از مواردی است که باید به عنوان راهکار مناسبی برای تحریک تغییر رفتار و افزایش انگیزه، در برنامه‌ریزی‌های خدمات درمانی مدنظر قرار گیرند.