مقدمه: زخمهای پا یکی از مهمترین عوارض دیابت هستند که احتمال ابتلا به آن در طول زندگی در هر فرد بیمار 15% است. هدف از مطالعهی حاضر تعیین عوامل مستعد کنندهی زخم پا و روشهای درمان آن در بیماران دیابتی شمال ایران بود. مواد و روشها: مطالعهی حاضر مطالعهای مقطعی است که در 100 بیمار دیابتی مبتلا به زخم پا که طی سالهای 84-83 در بیمارستانهای شهید بهشتی و یحیینژاد بابل بستری شده بودند، انجام شد. برای جمعآوری اطلاعات از دو پرسشنامه که اولی مربوط به اطلاعات دموگرافیک و دومی سؤالاتی راجع به عوامل مستعدکنندهی زخم پا در بیماران دیابتی و درمانهای صورت گرفته بود، استفاده شد. اطلاعات به دست آمده توسط نرمافزار آماری SPSSتجزیه و تحلیل شد و 05/0p< معنیدار تلقی شد. یافتهها: در بیماران مورد مطالعه هیچ ارتباط معنیداری بین جنس با مصرف سیگار، مصرف الکل و چاقی وجود نداشت (05/0p>). بروز زخم، در 66% موارد، اتفاقی گزارش شد و در 18% موارد عامل زمینهساز بروز زخم وجود جسم خارجی بود. در پای 73% بیماران (27 مرد و 46 زن) ساختمان غیرطبیعی دیده شد که ارتباط معنیداری بین جنس و ساختمان غیرطبیعی پا وجود داشت (001/0p=). نتیجهگیری: هرچند زخم پای دیابتی به طور کامل قابل پیشگیری نیست، میتوان میزان بروز و ناتوانی حاصل از آن را با کاهش عوامل زمینهساز و تداوم آموزش به میزان زیادی کاهش داد.
Janmohammadi N, Moazzezi Z, Ghobadi P, Haddadi R, Montazeri M, Montazeri M. Evaluation of the Risk Factors of Diabetic Foot Ulcer and its Treatment in Diabetic Patients, Babol, North of Iran. Iranian Journal of Endocrinology and Metabolism 2010; 11 (2) :121-125 URL: http://ijem.sbmu.ac.ir/article-1-755-fa.html
جان محمدی ناصر، معززی زلیخا، قبادی گل افشانی پریسا، حدادی راضیه، منتظری محمد، منتظری محمود. بررسی عوامل مستعدکنندهی زخمپا و روشهای درمان آن در بیماران دیابتی شهرستان بابل. مجلهي غدد درونريز و متابوليسم ايران. 1388; 11 (2) :121-125