مقدمه: با توجه به شواهد بالینی و آزمایشگاهی موجود به نظر می‌رسد که هیپوتیروئیدی مادرزادی و اکتسابی می‌توانند سبب کاهش شنوایی شوند. ارتباط کاهش شنوایی و هیپوتیروئیدی مادرزادی قطعی است ولی همچنان اختلاف نظر در مورد کاهش شنوایی در�هیپوتیروئیدی اکتسابی وجود دارد. هدف از این مطالعه بررسی این ارتباط است. مواد و روش‌ها: در این مطالعه، 50 بیمار مبتلا به هیپوتیروئیدی اولیه با 50 فرد سالم در گروه شاهد با شرایط سنی و جنسی مشابه مقایسه شدند. تمام بیماران در مرحله هیپوتیروئیدی بالینی و قبل از شروع درمان با تیروکسین ارزیابی شدند. ارزیابی شنوایی شامل معاینه‌های معمولی گوش و تیروئید و انجام آزمون آستانه‌ی درک مکالمه، شنوایی‌سنجی در تون‌های مختلف، قدرت تمایز مکالمه، رفلکس شنوایی و تمپانومتری بود. یافته‌ها: آستانه‌ی شنوایی در هر دو گوش در تمام فرکانس‌ها در گروه بیمار بالاتر از گروه شاهد بود. میزان وقوع کم‌شنوایی در فرکانس‌های 4000,2000 و 8000 دسی‌بل در گوش چپ و در فرکانس‌های 4000 و 8000 دسی‌بل در گوش راست در گروه بیمار بیشتر از گروه شاهد بود. کاهش شنوایی، خفیف تا متوسط و از نوع حسی عصبی و قرینه بود. میانگین آستانه‌ی درک مکالمه در گوش راست و چپ در گروه بیماران به ترتیب 15 و 1/15 و در گروه شاهد 6/10 دسی‌بل در هر دو گوش بود است. میانگین قدرت تمایز مکالمه‌ی گوش‌های راست و چپ در گروه بیمار 97 و در گروه شاهد 99 دسی‌بل بود. نتیجه‌گیری: ارتباط مشخصی بین هیپوتیروئیدی اکتسابی و کاهش شنوایی وجود دارد.