مقدمه: دیابت یکی از شایع‌ترین بیماری‌های مزمن غیرواگیر است که شیوع بالایی دارد. با توجه به زمینه‌ی ژنتیک این بیماری، ابتلا به آن اجتناب ناپذیر است اما می‌توان با پایش دقیق قند خون از بروز عوارض آن پیشگیری نمود. با توجه به کاربرد سریع، آسان، کم هزینه و عمومی گلوکومتر، بر آن شدیم تا میزان دقت و هم‌خوانی یافته‌های حاصل از این دستگاه را با روش آزمایشگاهی متعارف سنجش قند خون مقایسه کنیم. مواد و روش‌ها: در این مطالعه 402 بیمار مراجعه‌کننده به آزمایشگاه بیمارستان امام حسین (ع) شاهرود در سال 1385 به روش ساده و به طور داوطلبانه انتخاب و پس از انجام آزمایش‌های خون (FBS و HCT) در آزمایشگاه، توسط لانست مخصوص دستگاه گلوکومتر برای دو دستگاه گلوکومترگلوکومن و پرستیک خون مویرگی گرفته شد. سپس توسط نوار مخصوص این دستگاه‌ها سنجش قند انجام شد و یافته‌های حاصل توسط آزمون‌های آماری مربوط مانند میانگین ± انحراف معیار، همبستگی پیرسون، ارزش اخباری مثبت و منفی و نمودارهای بلَند و آلتمن مقایسه شد. یافته‌ها: از 402 بیمار مورد بررسی 230 نفر (2/57%) مرد و 172 نفر (8/42%) زن بودند 65 نفر (2/16%) سابقه‌ی دیابت داشتند. میانگین سن شرکت‌کنندگان 9/14±2/40 سال (با دامنه‌ی 70-3 سال)، میانگین نمایه‌ی توده‌ی بدن بیماران 2/3±4/24 کیلوگرم بر متر مربع و میانگین هماتوکریت آن‌ها 1/4±4/45 درصد بود. میانگین اندازه قند در دستگاه گلوکومتر گلوکومن، گلوکومتر پرستیک و روش متعارف آزمایشگاه به ترتیب 2/45± 0/128، 9/45 ± 4/127 و 2/43 ± 3/125 گزارش گردید. پاسخ دو دستگاه گلوکومتر گلوکومن و پرستیک با توجه به هماتوکریت اختلاف داشته و با افزایش هماتوکریت به محدوده بالاتر از نرمال میزان حساسیت هر دو دستگاه افزایش و ویژگی هر دو دستگاه به ترتیب به 7/64% و 7/64% کاهش یافت که در دستگاه پرستیک اختلاف مشاهده شده معنی‌دار بود. دو دستگاه گلوکومتر گلوگومن و گلوکومتر پرستیک با روش استاندارد اختلاف نداشتند و یافته‌های قند خون آنها با یکدیگر مشابه بود. نتیجه‌گیری: استفاده از گلوکومتر گلوکومن و گلوکومتر پرستیک با رعایت اصول استاندارد نمونه‌گیری برای سنجش قند خون از کارایی مناسبی برخوردار است.