تاثیر هشت هفتـه تمرین مقاومتی و استقامتی بر سطـوح سرمـی شاخصهای تحلیل عضلانی MuRF-1 و آتروژین-1 در زنان مبتلا به دیابت نوع 2
|
سجاد رمضانی ، رضا فرضی زاده ، فرناز سیفی-اسگ شهر ، افسانه طلایی  |
گروه فیزیولوژی ورزشی،دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران، ، r_farzizadeh@uma.ac.ir |
|
چکیده: (12 مشاهده) |
مقدمه: تمرینهای ورزشی از طریق تعدیل مسیرهای پیامدهی سلولی، با کاهش شاخص های MuRF-1 وآتروژین-1، نقش مؤثری در مهار تحلیل عضلانی مبتلایان به دیابت نوع 2 دارد. هدف مطالعه حاضر، بررسی تأثیر تمرین ورزشی مقاومتی و استقامتی بر سطوح سرمی MuRF-1 و آتروژین-1 در زنان مبتلا به دیابت نوع ۲ بود.مواد و روشها: پژوهش حاضر از نوع نیمهتجربی بود. 46 زن مبتلا به دیابت نوع ۲ بهصورت تصادفی به سه گروه تمرین مقاومتی (RT)، تمرین استقامتی (ET) و شاهد (CO) تقسیم شدند. تمرین مقاومتی به مدت ۸ هفته، سه جلسه در هفته، با شدت 40 درصد 1RM در هفته اول شروع و به 75 درصد 1RM رسید. تمرین هوازی نیز با 40 درصد حداکثر ضربان قلب در هفته اول شروع و به 70 درصد ضربان قلب در هفته هشتم رسید. نمونهگیری خون پس از ۱۲ ساعت ناشتایی، پیش و پس از مداخله انجام گرفت. سطوح سرمی متغیرهای تحقیق با استفاده از روش ELISA اندازهگیری شد.یافتهها: نتایج نشان داد اختلاف معناداری در شاخصهای سرمی مرتبط با تحلیل عضلانی آتروژین-1 و MuRF-1در بین گروههای تحقیق وجود دارد (0/001>P). سطوح سرمی آتروژین-1 در گروه (0/001=P) ST کاهش معناداری نسبت به گروه CO داشت. همچنین گروه (0/008=P)ST نسبت به گروه ET کاهش معنادار داشت. شاخص سرمی MuRF-1 در گروه (0/001=P)ST کاهش معنادار نسبت به گروه CO داشت. با این حال در بین گروه ET وCO اختلاف معناداری در MuRF-1 مشاهده نشد. نتیجهگیری: مطالعه حاضر از معدود مطالعاتی است که به بررسی شاخصهای MuRF-1 وآتروژین-1 سرمی پرداخته است. به نظر میرسد انجام تمرین مقاومتی با کاهش شاخصهای MuRF-1 وآتروژین-1 سرمی میتواند یک راه حل جهت کاهش تحلیل عضلانی در این بیماران باشد. |
|
واژههای کلیدی: تمرین مقاومتی، تمرین استقامتی، تحلیل عضلانی، دیابت نوع2 |
|
متن کامل [PDF 1629 kb]
(9 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشی |
موضوع مقاله:
فيزيولوژي دریافت: 1404/3/21 | پذیرش: 1404/5/20 | انتشار: 1404/1/10
|
|
|
|
|
ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|