اثر شش هفته تمرین هوازی بر سطح میتوکندریایی OPA-1 در عضله چهارسر موشهای دیابتی شده با استرپتوزوتوسین
|
پریسا کوهی ، مهدی بوستانی  |
گروه تربیت بدنی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز، اهواز، ایران ، bostanim@yahoo.com |
|
چکیده: (451 مشاهده) |
مقدمه: اختلالات پویایی میتوکندریایی به بسیاری از بیماری ها از جمله دیابت نسبت داده میشود. پروتئین های MFN2 و OPA-1 تنظیمکننده های اصلی هم جوشی و DRP1 پروتئین ضروری تنظیمکننده ی شکافت میتوکندری می باشد. افزایش یا کاهش بیان ژنهای مربوطه موجب عدم تعادل میان این دو فرآیند خواهد شد. این مطالعه به منظور بررسی اثر شش هفته تمرین هوازی بر سطح میتوکندریایی OPA-1 عضله چهارسر موش های دیابتی شده با استرپتوزوتوسین انجام شد. مواد و روشها: در این مطالعه 32 سر موش صحرایی به طور تصادفی به چهار گروه (8=n) سالم-شاهد، سالم-تمرین، دیابت-شاهد و دیابت-تمرین تقسیم شدند. حیوانات بر روی نوارگردان مطابق پروتکل تمرین استقامتی به مدت شش هفته (5 جلسه در هفته) دویدند. دیابت با تزریق صفاقی 50 میلیگرم استرپتوزوسین به ازای هر کیلوگرم وزن بدن القاء گردید. پس از آخرین جلسه تمرین، موشها توسط تزریق درون صفاقی کتامین (90 میلیگرم/هر کیلوگرم وزن بدن و زایلازین 10 میلیگرم /به ازای هر کیلوگرم وزن) بیهوش شدند. سپس بافت عضله چهارسر ران برداشته و بر اساس اصول استاندارد نگهداری شد. جهت مقایسه بین گروها از آزمون آماری آنوای یک طرفه در سطح معناداری 0/05 استفاده شد و جهت بررسی تفاوت بین میانگین های دو گروه از آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. یافته ها: القاء دیابت موجب کاهش معنادار سطح OPA-1 در بافت عضله چهارسر موش های دیابتی شده است (0/012=p)، شش هفته تمرین هوازی موجب افزایش معنیدار سطح پروتئین OPA-1 در عضله چهارسر موشهای دیابتی تمرین کرده شده است (0/016=p). نتیجهگیری: دیابت القایی موجب کاهش سطح پروتئین OPA-1 میگردد ولی تمرین هوازی با افزایش سطح این پروتئین در موش های دیابتی منجر به افزایش هم جوشی و در نتیجه بهبود عملکرد میتوکندری در بافت عضله موش ها می گردد.
|
|
واژههای کلیدی: دیابت، تمرین هوازی، پویایی میتوکندریایی، پروتئین OPA-1، موش صحرایی |
|
متن کامل [PDF 936 kb]
(309 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشی |
موضوع مقاله:
ورزش دریافت: 1401/2/28 | پذیرش: 1401/4/29 | انتشار: 1400/12/10
|
|
|
|
|
ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|