|
اثر آنالژزیک عصاره آبی برگ گشنیز در موش‌های صحرایی نر دیابتی شده توسط استرپتوزوتوسین
|
دکتر مهرداد روغنی   ، علی باقری ، سید مسعود اطیابی ، علی هداوند خانی |
| ، mehjour@yahoo.com |
|
|
چکیده: (21915 مشاهده) |
| مقدمه: هیپرآلژزی یکی از علایم مهم نوروپاتی دیابتی است که از شکایات بالینی افراد مبتلا محسوب می‌شود و نحوه زندگی این افراد را تحت تأثیر قرار می‌دهد. تعدیل درد در این افراد از اهمیت زیادی برخوردار است، از این رو، در این مطالعه اثر آنالژزیک عصاره آبی برگ گشنیز در موش‌های صحرایی نر که با استرپتوزوتوسین (STZ) در آنها دیابت قندی ایجاد شده بود، با استفاده از آزمون فرمالین در دو فاز حاد و مزمن بررسی شد. مواد و روش‌ها: در این تحقیق از موش‌های صحرایی نر نژاد ویستار در محدوده وزنی 350 –250 گرم استفاده شد. موش‌ها به طور تصادفی به سه گروه شاهد, گروه دیابتی و گروه دیابتی درمان شده با عصاره آبی برگ گشنیز تقسیم شدند. برای القای دیابت در حیوانات از داروی استرپتوزوتوسین (STZ) به صورت تک دوز به میزان mg/Kg 60 استفاده گردید. پس از گذشت یک ماه، آزمون فرمالین روی تمام موش‌ها انجام گرفت. یافته‌ها: نتایج به دست آمده از آزمون فرمالین نشان داد که میزان درد در موش‌های دیابتی پس از گذشت یک ماه در اینتروال دوم از فاز حاد آزمون فرمالین (فاصله زمانی 10-5) افزایش معنی‌داری (001/0p<) نسبت به گروه شاهد نشان می‌دهد (افزایش 76%). در حالی که تفاوت موجود بین دو گروه شاهد و دریافت کننده عصاره آبی برگ گشنیز در همین فاصله زمانی کمتر معنی‌دار (05/0p<) است. با وجود این، میزان درد در موش‌های دیابتی دریافت کننده عصاره در دو فاز حاد و مزمن آزمون فرمالین هیچ گونه تفاوت معنی‌داری نسبت به هم نشان نداد. نتیجه‌گیری: نتایج تحقیق حاضر نشان داد که تجویز عصاره آبی برگ گشنیز به میزان mg/Kg 100 به مدت یک ماه به موش‌های دیابتی کاهش معنی‌داری در میزان گلوکز خون و میزان احساس درد در مراحل حاد و مزمن آزمون فرمالین به وجود نمی‌آورد. |
|
| واژه‌های کلیدی: دیابت تیپ 1، گشنیز، هیپرآلژزی، آزمون فرمالین، موش صحرایی |
|
|
متن کامل [PDF 235 kb]
(3258 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشی |
موضوع مقاله:
غدد درون‌ریز
دریافت: 1385/9/8 | انتشار: 1382/9/24
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
