|
بررسی تأثیر فاکتور رشد اپیدرمال موضعی در تسریع بهبود زخم پای دیابتی
|
دکتر باقر لاریجانی   ، دکتر مژگان افشاری ، دکتر منیره فدایی ، دکتر محمد پژوهی ، دکتر محمدحسن باستان‌حق ، دکتر رضا برادر جلیلی |
| ، emrc@sina.tums.ac.ir |
|
|
چکیده: (28154 مشاهده) |
| مقدمه: مشکلات پا یکی از شایعترین و جدی‌ترین عوارض دیابت است. نوروپاتی محیطی، درگیری عروق و اختلالات ایمنی در ایجاد این عارضه دخیل هستند. تلاش‌های فراوانی برای پیشگیری و درمان زخم پای دیابتی صورت گرفته است و هدف این مطالعه نیز بررسی تأثیر فاکتور رشد اپیدرمال در تسریع بهبود زخم پای دیابتی بوده است. مواد و روش‌ها: در این مطالعه که به صورت کارازمایی کنترل شده یک سوکور انجام گرفت، 30 بیمار دیابتی دچار زخم پا (14 زن و 16 مرد با گستره سنی 27 تا 77 سال) فاکتور رشد اپیدرمال (EGF) و 10 بیمار با شرایط مشابه (3 زن و 7 مرد با گستره سنی 32 تا 75 سال) دارونما دریافت کردند. در هر دو گروه، دبریدمان، شستشو با نرمال سالین، درمان سیستمیک آنتی‌بیوتیکی و بانداژ روزانه انجام گرفت. مدت درمان و پیگیری 4 هفته بود. میزان بسته شدن زخم بر اساس فرمول: ]100 × اندازه اولیه / (اندازه اولیه ـ اندازه پس از 4 هفته)[ محاسبه گردید. یافته‌ها: پس از 4 هفته، میانگین میزان بسته شدن زخم در گروه EGF به میزان معنی‌داری بیشتر از گروه دارونما بود (2/71% در مقابل 9/48%؛ 03/0=p). بسته شدن کامل زخم در 7 نفر از بیماران گروه EGF و یک نفر از گروه دارونما دیده شد. استفاده از EGF به میزان معنی‌داری مؤثرتر از دارونما در بهبود زخم پای دیابتی بود (4/3 = RR با حدود اطمینان 95% 84/1 تا 61/13). نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان داد که EGF به میزان معنی‌داری سبب تسریع در بهبود زخم پای دیابتی می‌شود. |
|
| واژه‌های کلیدی: فاکتور رشد اپیدرمال، زخم پای دیابتی، دیابت |
|
|
متن کامل [PDF 255 kb]
(4434 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشی |
موضوع مقاله:
غدد درون‌ریز
دریافت: 1385/9/2 | انتشار: 1382/3/25
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
