لیپوکالین-2 به عنوان آدیپوکاین از بافت چربی ترشح می‌شود و ارتباط مستقیمی با التهاب سیستمیک و مقاومت به انسولین در موش و انسان دارد. هدف این مطالعه، بررسی تاثیر یک دوره تمرین مقاومتی فزاینده بر سطوح پلاسمایی لیپوکالین-2، لیپوپروتئین غیرپرچگال، هموستاز لیپیدی و گلیسمی در مردان دارای اضافه وزن و چاق بود. مواد و روش‌ها: در این مطالعه نیمه تجربی، 20 آزمودنی مرد دارای اضافه وزن و چاق (29/1±75/22 سال، 28/7±18/90 کیلوگرم، 58/2±7/28 کیلوگرم بر مترمربع) به صورت آزمودنی‌های در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در گروه‌های شاهد (10 نفر) و تمرین (10 نفر) قرار گرفتند. پروتکل تمرین مقاومتی به صورت هشت هفته/ چهار روز/ شصت دقیقه در هر جلسه بود. نمونه‌های خونی پیش و پس از تمرین جهت ارزیابی متغیرها گرفته شدند. . سنجش لیپوکالین-2 به وسیله روش الایزا انجام شد. از آزمون آماری تی و ضریب هم بستگی پیرسون جهت تحلیل داده استفاده شد. یافته‌ها: پس از هشت هفته تمرین مقاومتی مقادیر لیپوپروتئین غیرپرچگال، تری‌گلسیرید (017/0=P)، کلسترول تام (032/0=P) و فشار خون سیستولی (002/0=P) کاهش معنی‌دار نشان داد، اما تغییرات لیپوکالین-2 (59/0=P) و قند خون (53/0=P) معنی‌دار نبود. هم‌چنین بین تغییرات پس از تمرین نسبت به پیش از تمرین لیپوکالین-2 با شاخص مقاومت انسولینی هم بستگی مثبت معنی‌دار و با اندازه نسبت دور کمر به لگن همبستگی منفی و معنی‌دار وجود داشت. نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه ضمن صحه گذاردن بر ارتباط بین لیپوکالین-2 با مقاومت انسولینی و چاقی مرکزی (اندازه نسبت دور کمر به لگن)، عدم تاثیر معنی‌دار تمرین بر لیپوکالین-2 را نشان داد، هر چند که این تمرینات باعث کاهش معنی‌دار برخی شاخص‌های چربی خون شد.