مقدمه: هدف از مطالعه‌ی حاضر، مقایسه‌ی امتیاز تنوع غذایی DDS)) در میان بزرگسالان تهرانی چاق، دارای اضافه وزن و وزن طبیعی بود. مواد و روش‌ها: این مطالعه‌ی مورد-شاهدی، روی 200 مورد (100 بزرگسال چاق و 100 بزرگسال دارای اضافه وزن) و 300 شاهد (بالای 18 سال نرمال که از لحاظ وضعیت اجتماعی ـ اقتصادی همسان سازی شده بودند) تهرانی انجام گرفت. پرسش‌نامه‌ی نیمه کمی بسامد خوراک (FFQ) 168 قلمی، پرسش‌نامه‌ی ساده‌ی خود ایفای فعالیت بدنی و پرسش‌نامه دموگرافیک توسط شرکت‌کنندگان پر شدند. DDS با استفاده از روش کانت و همکارانش و براساس امتیازدهی به پنج گروه هرم راهنمای غذایی وزارت کشاورزی ایالات متحده (USDA) محاسبه شد. اندازه‌گیری‌های تن سنجی، از قبیل قد، وزن، دور کمر و دور باسن انجام شد و نمایه‌ی توده‌ی بدنی (BMI) و نسبت دور کمر به باسن (WHR) محاسبه شد. یافته‌ها: میانگین DDS شرکت‌کنندگان چاق (32/1±65/5) بیشتر از شرکت‌کنندگان دارای اضافه وزن (23/1±23/5) و نیز شرکت‌کنندگان دارای اضافه وزن بیشتر از شرکت‌کنندگان دارای وزن طبیعی (42/1±97/4) بود (001/0P<). شانس چاقی با افزایش یک واحد از DDS افزایش یافت (74/1-22/1CI: 95%;46/1OR:) که پس از تعدیل برای سن، جنس، وضعیت تأهل، استعمال دخانیات، وضعیت اجتماعی- اقتصادی، فعالیت بدنی و انرژی دریافتی اندکی ضعیف‌تر شد (68/1-07/1CI: 95%;34/1OR:). نتیجه‌گیری: رابطه مثبت و معنی‌داری بین DDS و چاقی در بزرگسالان تهرانی وجود دارد. بنابراین، توصیه برای افزایش تنوع غذایی به منظور بهبود سلامت در بزرگسالان نیاز به بررسی دقیق‌تری دارد.