مقدمه: درباره میزان کشندگی سکته­ی قلبی در بیماران دیابتی و غیردیابتی در مقیاس ملی در بیمارستان‌های ایران مطالعه‌ای منتشر نشده است. هدف از این مطالعه، تعیین میزان کشندگی سکته‌ی قلبی در بیماران با و بدون سابقه دیابت و تعیین عوامل مرتبط با مرگ ناشی از سکته قلبی در ایران بود. مواد و روش‌ها: در این مطالعه مقطعی و ملی از داده‌های 20750 بیمار جدید مبتلا به سکته­ی قلبی در سال 1392 استفاده شد. یافته‌ها: شیوع دیابت در بیماران مورد بررسی  3/22 درصد (4612 نفر) بود. میزان کشندگی سکته­ی قلبی و حدود اطمینان 95 درصد آن در بیماران دیابتی 22/13 درصد (23/14- 27/12 درصد) و در بیماران غیردیابتی 7/11 درصد (26/12-28/11 درصد) بود و اختلاف معنی‌داری مشاهده شد. نسبت شانس (OR) مرگ ناشی از سکته­ی قلبی با بالارفتن قطعه ST الکتروکاردیوگرام در مردان 77/4 (حدود اطمینان 95 درصد: 43/5-20/4) و حدود دو برابر زنان (نسبت شانس: 13/2؛ حدود اطمینان 95%: 54/2-78/1) بود. نتیجه‌گیری: اگرچه میزان کشندگی سکته­ی­ قلبی در بیماران دیابتی بیشتر از بیماران غیردیابتی بود، اما به نظر می‌رسد به خاطر اختلاف کم میزان کشندگی بین دو گروه و حجم نمونه بالا در مطالعه، اختلاف آماری معنی‌دار از نظر بالینی ارزش جزئی دارد. بنابراین، مدیریت و ارایه مراقبت­های مورد نیاز در اورژانس و بخش‌های مراقبت قلب بیمارستان‌ها، از جمله دسترسی به درمان طلایی در وقت مناسب در بیماران دیابتی و غیردیابتی، باید به طور یکسان و ویژه  انجام شود.