مقدمه: با توجه به حساسیت استخوان نسبت به تحریک‌های مکانیکی، یکی از راه‌های بالقوه برای درمان پوکی استخوان، اعمال بارهای فیزیکی در مقیاس بالینی است. در پژوهش حاضر اثر تمرین‌های مقاومتی و میدان الکترومغناطیس پالسی بر آنزیم آلکالین فسفاتاز تام، کلسیم، فسفر، هورمون کورتیزول و متغیرهای تن‌سنجی در زنان یائسه‌ی مبتلا به پوکی استخوان نوع اولیه با هم مقایسه شد. مواد و روش‌ها: 30 زن دچار پوکی استخوان یائسه (48 تا 65 سال) به صورت تصادفی در سه گروه میدان الکترومغناطیسی (مگنت)، تمرین مقاومتی و کنترل قرار گرفتند. درمان در گروه مگنت شامل اعمال 45 دقیقه پالس مربعی با فرکانس30 هرتز و شدت 40 گوس بود، و در گروه ورزش شامل 45 دقیقه تمرین‌های مقاومتی تنه، اندام فوقانی و تحتانی با 85-50% 1RM بود که به صورت پیشرونده طی 6 هفته و 3 جلسه در هفته انجام شد. گروه کنترل طی 6 هفته ملزم به رعایت الگوی فعالیت و رژیم غذایی معمول گردید. آلکالین فسفاتاز تام، کلسیم، فسفر و هورمون کورتیزول خون قبل و بعد از 6 هفته اندازه‌گیری شد. یافته‌ها: میزان ALP تام در هر دو گروه مگنت و تمرین‌های مقاومتی نسبت به کنترل و مقادیر پایه افزایش معنی‌داری داشت. توده‌ی چربی در تمرین مقاومتی نسبت به کنترل و مقادیر پایه کاهش، و در گروه کنترل افزایش معنی‌دار نشان داد. میزان کلسیم، فسفر و کورتیزول در هیچ گروهی تغییر معنی‌داری نداشت. نتیجه‌گیری: با توجه به افزایش ALP تام در دو گروه مداخله به نظر می‌رسد استفاده از میدان‌های الکترومغناطیسی جایگزین مناسبی برای افزایش سوخت و ساز استخوان در بیماران دچار پوکی استخوان شدید باشد.