[صفحه اصلی ]   [Archive] [ English ]  
:: صفحه اصلي :: درباره نشريه :: آخرين شماره :: آرشيو :: جستجو :: اشتراك :: ارسال مقالات :: برقراري ارتباط ::
بخش‌های اصلی
صفحه اصلی::
اطلاعات نشریه::
آرشیو مجله و مقالات::
برای نویسندگان::
برای داوران::
ثبت نام و اشتراک::
تماس با ما::
تسهیلات پایگاه::
پست الکترونیک::
::
جستجو در پایگاه

جستجوی پیشرفته
دریافت اطلاعات پایگاه
نشانی پست الکترونیک خود را برای دریافت اطلاعات و اخبار پایگاه، در کادر زیر وارد کنید.
نرخ پذیرش

مقالات منتشر شده: 1211
نرخ پذیرش: 46.8
نرخ رد: 53.2
میانگین داوری: 199 روز
میانگین انتشار: 150 روز

:: جلد 7، شماره 4 - ( زمستان 1384 ) ::
جلد 7 شماره 4 صفحات 354-347 برگشت به فهرست نسخه ها
پادتن ضد کاردیولیپین در بیماران مبتلا به دیابت نوع 1
دکتر مریم توحیدی ، دکتر فرزاد حدائق ، دکتر هادی هراتی ، دکتر سید علیرضا سبحانی ، مرجان فرشادی ، پریسا استعانه
، tohidimaryam@yahoo.com
چکیده:   (21265 مشاهده)
مقدمه: دیابت نوع 1 یک اختلال خودایمنی است که با پیدایش طیف مختلفی از پادتن‌های خودی علیه اندام‌های مختلف از جمله آنتی بادی ضد کاردیولیپین (ACLA) همراهی دارد. ارتباط ACLA با دیابت نوع 1 مورد بررسی گسترده‌ای قرار نگرفته است. هدف این مطالعه تعیین شیوع IgG ACLA و IgM و بررسی ارتباط احتمالی آن با سایر پادتن‌های خودی، مدت ابتلا و سطح کنترل قند خون در بیماران مبتلا به دیابت نوع 1 بوده است. مواد و روش‌ها: در یک مطالعه مقطعی، 48 بیمار دیابتی نوع 1 در شهر بندر عباس پس از جورکردن برای سن و جنس با 41 فرد سالم، از نظر وجود ACLA (IgG و IgM)، فاکتور روماتوئید (RF) و پادتن ضدهسته‌ای (ANA) مورد بررسی قرار گرفتند. یافته‌ها: میانگین سنی بیماران دیابتی 10±5/20 سال بود. تیترهای بالای ACLA (IgG و یا IgM) در افراد دیابتی نسبت به افراد سالم بالاتر بود (18 در برابر 0%) که البته این اختلاف بین زن و مرد معنی‌دار نبود (به ترتیب 4 و 12%). برخلاف ACLA IgG میانگین سطح سرمی ACLA IgM در بیماران دیابتی به مراتب بالاتر از گروه سالم بود (8/2±8/6 در برابرGPLU/ml 4/2±5/4). در گروه دیابتی‌ها، در افرادی که تیتر بالای ACLA داشتند ](+)[ACLA سن تقویمی و سن ابتلا به دیابت نسبت به کسانی که دارای تیتر طبیعی بودند بالاتر بود ولی بین آنها اختلاف معنی‌داری از نظر مدت زمان ابتلا به دیابت و نیز سطح HbA1C دیده نشد. بین بیماران دیابتی تازه تشخیص داده شده (کمتر از 1 سال از زمان تشخیص) و دیابتی قدیمی (مدت بیماری بیشتر از 1 سال) تفاوتی از نظر فراوانی و میانگین تیتر پادتن ضد کاردیولیپین مشاهده نشد. همچنین در بیماران (+) ACLA فراوانی فاکتور روماتوئید مثبت نسبت به گروه (-)ACLA بالاتر بود (25 در برابر 0%). نتیجه‌گیری: شیوع نسبتاً بالای (+) ACLA در بیماران دیابتی نوع 1 و ارتباط آن با سایر پادتن‌های خودی می‌تواند بیانگر یک پاسخ ایمنی غیرطبیعی در مراحلی از سیر دیابت نوع 1 باشد. لذا به نظر می‌رسد که ACLA را بتوان به لیست پادتن‌های خودی که باید در بیماران دیابتی نوع 1 اندازه گرفت اضافه کرد.
واژه‌های کلیدی: : پادتن ضد کاردیولیپین، دیابت نوع 1
متن کامل [PDF 280 kb]   (4795 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشی | موضوع مقاله: غدد درون‌ریز
دریافت: 1385/8/24 | انتشار: 1384/9/24
ارسال نظر درباره این مقاله
نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

CAPTCHA


XML   English Abstract   Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Tohidi M, Hadaegh F, Harati H, Sobhani A, Farshadi M, Esteaneh P. Anti Cardiolipin antibody in Type I diabetic patients. Iranian Journal of Endocrinology and Metabolism 2005; 7 (4) :347-354
URL: http://ijem.sbmu.ac.ir/article-1-90-fa.html

دکتر مریم توحیدی ، دکتر فرزاد حدائق ، دکتر هادی هراتی ، دکتر سید علیرضا سبحانی ، مرجان فرشادی ، پریسا استعانه . پادتن ضد کاردیولیپین در بیماران مبتلا به دیابت نوع 1. مجله‌ي غدد درون‌ريز و متابوليسم ايران. 1384; 7 (4) :347-354

URL: http://ijem.sbmu.ac.ir/article-1-90-fa.html



بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.
جلد 7، شماره 4 - ( زمستان 1384 ) برگشت به فهرست نسخه ها
مجله ی غدد درون‌ریز و متابولیسم ایران، دو ماهنامه  پژوهشی مرکز تحقیقات غدد درون‌ریز و متابولیسم، Iranian Journal of Endocrinology and Metabolism
Persian site map - English site map - Created in 0.06 seconds with 42 queries by YEKTAWEB 4645