مقدمه:  التهاب سیستمی و التهاب عروقی دو عامل خطرزا در ایجاد نفروپاتی دیابتی هستند. در بیماران دیابتی، غلظت عوامل التهاب سیستمی و التهاب عروقی سرم با آلبومینوری رابطه‌ی مثبت دارند. بنابراین، مطالعه‌ی حاضر به منظور بررسی اثرات تجویز توأم اسید لیپوئیک و پیریدوکسین روی غلظت سرمی این فاکتورها در بیماران مبتلا به نفروپاتی دیابتی صورت گرفت. مواد و روش‌ها: این‌ مطالعه‌ یک کارآزمایی‌ بالینی‌ تصادفی‌ دو سوکور بود که در آن 38 بیمار مبتلا به نفروپاتی دیابتی (23 زن‌ و 15 مرد) به طور تصادفی به گروه دریافت‌کننده‌ی مکمل و دارونما تقسیم شدند. بیماران گروه دریافت‌کننده‌ی مکمل، روزانه‌ 800 میلی‌گرم اسیدلیپوئیک و 80 میلی‌گرم پیریدوکسین به مدت 12 هفته دریافت کردند درحالی ‌که بیماران گروه دارونما روزانه دارونماهای مشابهی را دریافت می‌کردند. در شروع مطالعه و پایان هفته‌ی دوازدهم از هر بیمار یک نمونه‌ی ادرار و 10 میلی‌لیتر خون بعد از 12 تا 14 ساعت ناشتایی گرفته شد. غلظت پروتئین واکنش‌دهنده با پلی‌ساکارید C (hs-CRP)، مولکول چسبندگی بین سلولی نوع 1 محلول (sICAM-1)، مولکول چسبندگی سلول‌های عروقی نوع 1 محلول (sVCAM-1)، sE-selectin، اینترلوکین -6، گلوکز سرم، درصد هموگلوبین A1c خون و غلظت آلبومین ادرار اندازه‌گیری شدند. یافته‌ها: در مطالعه‌ی حاضر تفاوت آماری معنی‌داری بین دو گروه از نظر میانگین تغییرات غلظت hs-CRP، sICAM-1، sVCAM-1، sE-selectin ، اینترلوکین -6، گلوکز سرم و درصد هموگلوبین A1c خون مشاهده نگردید. میانگین غلظت آلبومین ادرار در گروه دریافت‌کننده‌ی مکمل در پایان هفته‌ی دوازدهم به طور معنی‌داری در مقایسه با شروع مطالعه کاهش یافت (05/0>P) و این کاهش در مقایسه با گروه دریافت‌کننده‌ی دارونما معنی‌دار بود (05/0>P). نتیجه‌گیری: یافته‌های مطالعه حاضر نشان داد که تجویز توأم اسید لیپوئیک و پیریدوکسین تأثیری بر غلظت عوامل التهاب سیستمی و التهاب عروقی ندارد، امّا سبب کاهش معنی‌دار آلبومینوری در بیماران مبتلا به نفروپاتی دیابتی می‌شود. بنابراین تجویز توأم اسیدلیپوئیک و پیریدوکسین ممکن است نقش مؤثری در کند کردن پیشرفت نفروپاتی دیابتی با سازوکار متفاوت از تأثیر آنها بر روند التهاب داشته باشد.