مقدمه: اگرچه وجود هیپرپرولاکتینمی در زنانی که با علایم بالینی یا آزمایشگاهی هیپرآندروژنیسم٬ اختلال‌های�قاعدگی�و تخمدان‌های کیستیک در سونوگرافی مراجعه می‌کنند می‌تواند رد کننده‌ی تشخیص سندرم تخمدان�پلی‌کیستیک باشد، هیپرپرولاکتینمی در زنان دارای علایم هیپرآندروژنیسم شایع است. ماکروپرولاکتینمی می‌تواند عامل هیپرپرولاکتینمی در تعداد زیادی از موارد هیپرپرولاکتینمی از جمله زنان دارای علایم هیپرآندروژنیسم باشد و منجر به اقدام‌های غیرضروری تشخیصی ـ درمانی، و رد اشتباه سندرم تخمدان پلی‌کیستیک شود.�هدف از این مطالعه بررسی ماکروپرولاکتینمی�در زنان مبتلا به علایم هیپرآندروژنیسم و هیپرپرولاکتینمی به طور همزمان بود. مواد و روش‌ها:�در 200 زن 14 تا 40 ساله‌ی دارای علایم هیپرآندروژنیسم که در سال‌های 85-1383 به درمانگاه غدد بیمارستان قائم مراجعه کرده بودند، سطح پرولاکتین سرم اندازه‌گیری شد. در صورت تأیید وجود هیپرپرولاکتینمی قابل ملاحظه (پرولاکتین بیشتر از 35 میکروگرم در لیتر) سرم بیماران با آزمون رسوب با پلی‌اتیلن‌گلیکول برای ماکروپرولاکتینمی بررسی شد. یافته‌ها: 38 (19%) بیمار افزایش سطح پرولاکتین داشتند که در 9 نفر این افزایش قابل ملاحظه بود.�ماکروپرولاکتینمی در 5 بیمار تشخیص داده شد و در این بیماران تشخیص سندرم تخمدان پلی‌کیستیک نیز گذاشته شد. در 4 بیمار باقیمانده، هیپرپرولاکتینمی از نوع واقعی بود. نتیجه‌گیری: برای جلوگیری از رد غلط سندرم تخمدان پلی‌کیستیک و انجام اقدام‌های تشخیصی و درمانی گران و غیر ضروری و مصرف نامناسب آگونیست‌های دوپامینرژیک لازم است در زنانی که با علایم هیپرآندروژنیسم و هیپرپرولاکتینمی توأم مراجعه می‌کنند، ابتدا ماکروپرولاکتینمی رد شود.