مقدمه: چاقی با تعدادی از بیماری‌های متابولیک و اختلال‌های غدد درون‌ریز ارتباط دارد. لپتین پپتیدی است که به طور قوی با آدیپوزیته‌ی بدن در ارتباط است و شاخص بالقوه‌ای برای چاقی و مشکلات ناشی از آن است. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط سطح سرمی لپتین با عوامل آنتروپومتریک و هورمونی در زنان با درجه‌های مختلف چاقی بود. مواد و روش‌ها: در این مطالعه‌ی مقطعی، 38 نفر با نمایه‌ی توده‌ی بدن 9/24-5/18 به عنوان گروه با وزن طبیعی، 35 نفر با نمایه‌ی توده‌ی بدن 9/29-9/24 گروه دارای اضافه وزن، 37 نفر با نمایه‌ی توده‌ی بدن 9/34-9/29 به عنوان چاق درجه‌ی یک و 34 نفر با نمایه‌ی توده‌ی بدن 9/39-9/34�کیلوگرم بر متر مربع به عنوان چاق درجه‌ی دو بررسی شدند. نمایه‌ی توده‌ی بدن از تقسیم وزن (کیلوگرم) بر قد (متر مربع) محاسبه شد. سطوح سرمی لپتین، انسولین, کورتیزول و دهیدرواپی آندروسترون سولفات با روش ایمونواسی اندازه‌گیری شد. یافته‌ها: افزایش چشمگیر غلظت سرمی لپتین با افزایش درجه‌ی چاقی مرتبط بود و متناسب با آن، غلظت‌ سرمی انسولین نیز افزایش داشت. همبستگی مستقیم و معنی‌داری بین غلظت سرمی لپتین و میانگین نمایه‌ی توده‌ی بدن مشاهده شد (001/0>p و 736/0= r). همبستگی مستقیم و معنی‌داری بین غلظت دهیدرواپی‌آندروسترون سولفات و کورتیزول (237/0=r و 05/0>p) مشاهده شد. همبستگی منفی و معنی‌داری بین غلظت دهیدرواپی‌آندروسترون سولفات و سن وجود داشت (001/0> p و314/0 - = r). همبستگی منفی و معنی‌داری بین لپتین و انسولین با (05/0>p و 566/0-=r) در گروه چاق درجه‌ی 2 مشاهده شد. همبستگی بین کورتیزول و دهیدرواپی‌آندروسترون سولفات در گروه دارای اضافه وزن نیز (610/0=r، 001/0>p) معنی‌دار بود. نتیجه‌گیری: غلظت سرمی لپتین با افزایش درجه‌ی چاقی افزایش می‌یابد و به طور قوی با نمایه‌ی توده‌ی بدن ارتباط دارد هم‌چنین غلظت‌های سرمی انسولین و کورتیزول متناسب با افزایش لپتین افزایش می‌یابند.