مقدمه: هدف پژوهش حاضر تاثیر تمرین استقامتی همراه با روزه­داری و یک دوره بی­تمرینی بر لپتین و فروکتوزآمین سرم مردان دارای اضافه وزن بود. مواد و روش‌ها: در پژوهش کنونی تعداد 21 آزمودنی مرد (میانگین±انحراف معیار سن، 7/3±2/25 سال؛ وزن 7/12±3/78 کیلوگرم، و نمایه‌ی توده‌ی بدن، 7/3±1/26) در دو گروه روزه‌داری (F) و تمرین استقامتی + روزه‌داری (F+ET) شرکت نمودند. گروه F+ET در طول ماه رمضان سه جلسه در هفته روی نوارگردان دویدند. مقدار کالری مصرفی هر جلسه تمرین استقامتی در هفته‌ی اول ماه رمضان 500 کیلوکالری بود که تا هفته آخر ماه رمضان به 800 کیلوکالری در جلسه افزایش یافت. پس از پایان ماه رمضان آزمودنی‌های گروه F+ET فعالیت و روزه‌داری خود را متوقف، و دو هفته بی‌تمرینی داشتند و آزمودنی‌های گروه F نیز روزه‌داری را متوقف، و به رژیم غذایی عادی خود برگشتند. شاخص‌های تن‌سنجی و نمونه‌های خونی در سه مرحله‌ی قبل و پایان ماه رمضان، و نیز دو هفته پس از ماه رمضان اندازه‌گیری شدند. داده‌ها با استفاده از آنالیز واریانس مکرر با عامل بین گروهی آنالیز شدند. یافته‌ها: مقایسه‌ی بین گروهی داده‌ها نشان داد تغییرات لپتین و فروکتوزآمین در دو گروه F+ET و F  اختلاف معنی­داری ندارند (05/0<P). هم‌چنین با استفاده از آنالیز واریانس مکرر مشاهده گردید در هیچ‌یک از گروه‌های F و F+ET میزان لپتین و فروکتوزآمین تغییر معنی‌داری پیدا نکرد (05/0<P). نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های پژوهش حاضر می‌توان نتیجه‌گیری نمود ترکیب تمرین استقامتی و روزه‌داری اثری فراتر از روزه‌داری تنها بر غلظت لپتین و فروکتوزآمین سرم ایجاد نمی‌کند.