مقدمه: پژوهش حاضر به منظور تعیین تاثیر دویدن وامانده‌ساز و مکمل‌سازی کوتاه‌مدت سیر بر ظرفیت تام ضداکسیدان (TAC) و مالون‌دی‌آلدئید (MDA) سرم در مردان فوتبالیست انجام شد. مواد و روش‌ها: 30 مرد فوتبالیست (میانگین سنی 45/1±8/20 سال، اکسیژن مصرفی بیشینه 4/5±2/67 میلی‌لیتر/کیلو‌گرم/دقیقه و نمایه‌ی توده‌ی بدن 34/1±5/21 کیلوگرم/مترمربع) در سه گروه تصادفی و همگن، دارونما و مکمل قرص سیر در دو دوز (1200 و 2400 میلی‌گرم/روز) تقسیم شدند. نمونه‌های خونی اول و دوم در حالت پایه و به دنبال آزمون شاتل ران و نمونه‌های سوم و چهارم بعد از مکمل‌سازی و در حالت پایه و به دنبال آن آزمون گرفته شد. برای مقایسه‌ی متغیرها از آزمون‌های تحلیل واریانس مکرر و یک‌طرفه در سطح معنی‌داری 05/0 a= استفاده شد. یافته‌ها: دویدن وامانده‌ساز سبب کاهش و افزایش معنی‌دار TAC و MDA  در مردان فوتبالیست شد. از سوی دیگر، مکمل‌سازی سیر سبب افزایش (01/0P<) TAC و کاهش (01/0P<) MDA در حالت پایه گردید. هم‌چنین، مکمل‌سازی توانست از افزایش معنی‌دار (05/0P>) MDA به دنبال آزمون جلوگیری نماید، اما نتوانست از کاهش TAC (05/0P<) جلوگیری نماید. از طرفی، کاهش TAC در گروه‌های مکمل‌سازی به طور معنی‌داری (05/0P<) کمتر از گروه شبه‌دارو بود. نتیجه‌گیری: مکمل‌سازی کوتاه‌مدت سیر می‌تواند با افزایش TAC و کاهش MDA مردان فوتبالیست در حالت پایه از افت ظرفیت تام ضداکسیدان و آسیب‌های استرس اکسیداتیو ناشی از انجام فعالیت‌های ورزشی سنگین جلوگیری نماید. از سوی دیگر تفاوتی در دو دوز 1200 و 2400 میلی‌‌گرمی عصاره‌ی سیر وجود ندارد.