مقدمه: چاقی یکی از مشکلات بهداشتی و هم­چنین عامل خطرسـاز برخی بیماری­ها است. گزارش­های مختلفی از میزان شیوع چاقی در ایران منتشر شده، اما تاکنون برآورد دقیقی از میزان چاقی در زنان با تاکید بر فعالیت بدنی گزارش نشده است. پژوهش حاضر به منظور تعیین شیوع چاقی در زنان 50-30 ساله‌ی شهرستان نیشابور با تاکید بر فعالیت بدنی انجام شد. مواد و روش‌ها: پژوهش مقطعی حاضر از نوع توصیفی ـ تحلیلی بود که در سال 1390 روی 381 نفر از زنان شهرستان نیشابور انجام شد. در این پژوهش برای گردآوری داده‌ها از دو پرسش­نامه شامل یک پرسش­نامه‌ی پژوهش‌گر ساخته مشتمل بر 55 سوال در پنج ­بخش ویژگی‌های فردی، اقتصادی و اجتماعی، وضعیت تغذیه­ای، باروری و آمارنگاری و دیگری پرسش‌نامه‌ی فعالیت بدنی عادتی بک استفاده شد. آمار توصیفی، آزمون آماری آنوا و انواع مختلف ضریب‌های همبستگی برای تحلیل یافته‌ها مورد استفاده قرار گرفت. یافته­ها: یافته‌های پژوهش حاضر نشان داد میزان شیوع چاقی در زنان نیشابوری %4/30، اضافه وزن %5/45 و چاقی شکمی%2/93 بود. به علاوه، نشان داده شد هرچه سن اولین قاعدگی پایین­تر باشد، نمایه‌ی توده‌ی بدن زنان بالاتر است) 005/0P=). هم‌چنین امتیاز شاخص فعالیت بدنی حین کار و ورزش در زنان لاغر نسبت به سایر گروه­ها بیشتر بود. نتیجه­گیری: با توجه به شیوع بالای چاقی در شهرستان نیشابور، مسئولین و ارگان‌های مربوط باید پیرامون اصلاح سبک زندگی، شامل وضعیت تغذیه‌ای و فعالیت بدنی زنان چاره‌ای بیندیشند.