چکیده

مقدمه: دیابت کنترل نشده‌ی طول کشیده، می‌تواند روی حرکت و عملکرد دستگاه گوارش تاثیر بگذارد و تمام دستگاه گوارش از مری تا ناحیه آنورکتال را درگیر کند. هدف از پژوهش حاضر، تعیین فراوانی علایم گوارشی در بیماران دیابتی نوع 2 و همراهی آن با سن، جنس، میزان کنترل قند خون و طول مدت ابتلا به دیابت است. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر به روش مقطعی روی 350 بیمار دیابتی نوع 2 مراجعه کننده به کلینیک مرکز تحقیقات دیابت اهواز با روش نمونه‌گیری تصادفی ساده در سال 1389 انجام شد. داده‌ها توسط پرسش‌نامه‌ جمع‌آوری و توسط آزمون‌های تی مستقل و مجذور خی در نرم‌افزار SPSS، نسخه‌ی 18 تحلیل شدند. یافته‌ها: میانگین سن بیماران 11±56 سال بود. فراوانی علایم گوارشی معادل 67% محاسبه گردید. شایع‌ترین علایم گوارشی به ترتیب یبوست (43%)، نفخ شکم (35%) و رگورژیتاسیون (31%) بود. فراوانی کلی علایم گوارشی با طول مدت ابتلا به دیابت همراهی داشت (001/0>P). افزایش سطح گلوکز ناشتا در پلاسما، فراوانی علایم گوارشی را افزایش داد (003/0=P). فراوانی علایم گوارشی در زنان نسبت به مردان بالاتر بود (001/0P<). با افزایش سن بیماران، فراوانی علایم گوارشی بیشتر گردید (003/0=P). فراوانی علایم گوارشی با سطح هموگلوبین A1C و BMI همراهی نداشت. نتیجه‌گیری: فراوانی علایم گوارشی در بیماران دیابتی نوع 2، 67% است و شایع‌ترین علایم گوارشی به ترتیب یبوست، نفخ شکم و رگورژیتاسیون می‌باشند. فراوانی علایم گوارشی با میزان کنترل حاد قند خون (FBS)، طول مدت ابتلا به دیابت، جنس زن و سن بیمار همراهی دارد ولی با سطح هموگلوبین A1C و BMI همراهی ندارد.