|
اثر تمرین استقامتی در تغییر سطح لاکتات خون و پپتید مرتبط با ژن کلسی‌تونین پلاسما در موش‌های صحرایی مبتلا به دیابت نوع 2
|
| سعید دانش یار، رضا قراخانلو، کبری امیدفر، روح اله نیکویی، مهدی بیاتی |
| دانشگاه تربیت مدرس تهران ، ghara_re@modares.ac.ir |
|
|
چکیده: (36625 مشاهده) |
| مقدمه: دیابت نوع 2 ناشی از استرپتوزوتوسین، موجب تغییرات متابولیکی و عملکردی در برخی از بافت‌ها، تولید برخی از میانجی‌ها و ورود آن‌ها به گردش خون می‌شود. از سوی دیگر، تمرین استقامتی قادر است مقادیر برخی از این میانجی‌ها را تعدیل کند. در پژوهش حاضر، اثر دیابت و تمرین استقامتی در تغییر میزان استراحتی لاکتات خون و پپتید مرتبط با ژن کلسی‌تونین ((CGRP پلاسما بررسی شد. مواد و روش‌ها: 50 سر موش صحرایی به 4 گروه کنترل سالم، تمرین کرده سالم، کنترل دیابتی و تمرین کرده دیابتی تقسیم شدند. گروه‌های دیابتی با تزریق استرپتوزوتوسین و تغذیه با چربی زیاد، دیابتی شدند. سپس گروه‌های تمرینی، مورد تمرین استقامتی روی نوارگردان، قرار گرفتند. برای اندازه‌گیری لاکتات خون از کیت دستگاه لاکتات اسکات و برای سنجش CGRP از روش ایمنی سنجی آنزیمی استفاده شد. یافته‌ها: میزان استراحتی به ترتیب در گروه‌های کنترل سالم، سالم تمرین کرده، کنترل دیابتی و دیابتی تمرین کرده برای لاکتات خون برابر با 4/2، 08/2، 5/4، 7/3 (میلی‌مول در لیتر) و CGRP پلاسما برابر 4/0، 35/0، 9/4 و 3 نانوگرم در میلی‌لیتر بود. نتیجه‌گیری: مقادیر استراحتی لاکتات خون و CGRP پلاسما در آزمودنی‌های دیابتی نسبت به سالم بالاتر بود و تمرین استقامتی توانست میزان استراحتی لاکتات خون موش‌های صحرایی دیابتی را کاهش دهد، اما تغییری در میزان CGRP پلاسما ایجاد نکرد. بنابراین به نظر می‌رسد تمرین استقامتی با کاهش میزان استراحتی لاکتات خون سبب بهبود دیابت می‌گردد، نه با کاهش CGRPپلاسما. |
|
| واژه‌های کلیدی: دیابت نوع 2، تمرین استقامتی، لاکتات، CGRP |
|
|
متن کامل [PDF 262 kb]
(4542 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشی |
موضوع مقاله:
فيزيولوژي
دریافت: 1389/8/18 | پذیرش: 1390/4/14 | انتشار: 1390/8/24
|
|
|
|
|
|
