---

آن دسته از سرطان‌های پستان که دارای گیرنده‌های استروئیدی می‌باشند و به درمانهای هورمونی پاسخ می‌دهند، پیش‌آگهی بهتری نسبت به سرطان‌های بدون گیرنده‌های استروئیدی دارند. این مطالعه به منظور بررسی ارتباط بین گیرنده‌های استروژن و پروژسترون از یک طرف و سن بیماران، نوع و درجه بدخیمی سرطان از طرف دیگر بر روی نمونه‌های ۱۴۰ بیمار مبتلا به سرطان پستان که بین سال‌های ۱۳۷۶ تا ۱۳۷۸ به بیمارستان‌های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شیراز مراجعه نموده‌اند، با استفاده از روش ایمونوهیستوشیمی روی بلوک پارافین انجام شد. فراوانی موارد مثبت گیرنده‌های استروژن و پروژسترون در افراد زیر ۵۰ سال (۹۵ نفر) و بالای ۵۰ سال (۴۵ نفر) به ترتیب ۴۶% و ۴۱% و ۴۸% و ۴۴% بود. کارسینوم لوبولار بیشترین میزان مثبت شدن گیرنده‌ها (۷/۶۶%) و کارسینوم مدولاری کمترین میزان مثبت شدن (۴/۲۱%) را بروز داد. فراوانی گیرنده‌های استروئیدی با افزایش درجات تمایز کارسینوم داکتال (۱۱۴ بیمار) روند نزولی از خود نشان می‌داد. در هر صورت روش ایمنوهیستوشیمی به عنوان روش قابل اعتمادی برای بررسی وضعیت گیرنده‌های استروئیدی جهت براورد پیش‌آگهی و تصمیم‌گیری در مورد هورمون درمانی سرطان سینه در بیماران ایرانی می‌تواند کاربرد بسزایی داشته باشد.