۲ نتیجه برای کارسینوم پاپیلری تیروئید
دکتر محمد تقی صالحیان، دکتر بهار جعفری، دکتر مجتبی ملک، دکتر فریدون عزیزی،
جلد ۷، شماره ۲ - ( ۴-۱۳۸۴ )
چکیده
کارسینوم پاپیلری تیروئید علت ۹۰-۵۰% کانسرهای تیروئید است. متاستاز کارسینوم پاپیلری به گره‌های لنفاوی ناحیه جانبی ومرکزی گردن و مدیاستن شایع است. گاهی اولین تظاهر کارسینوم پاپیلری بزرگی گره لنفاوی گردنی در اثر متاستاز این کارسینوم است. متاستاز به گره لنفاوی به ندرت باعث ایجاد توده کیستیک در گردن می‌شود. در این مقاله یک مورد کیست ناحیه جانبی گردن به عنوان تنها علامت کارسینوم پاپیلری در یک خانم ۳۲ ساله به عنوان یک تظاهر استثنایی کارسینوم پاپیلری تیروئید گزارش شده است. خانم ۳۲ ساله‌ای با شکایت توده‌ای در ناحیه جانبی سمت راست گردن از حدود ۳ ماه قبل مراجعه کرد. درمعاینه فیزیکی توده‌ای به ابعاد ۲ در ۲ سانتی‌متر در خلف عضله استرنوکلیدوماستوئید در سمت راست قاعده گردن بدون هیچ‌گونه ارتباطی با تیروئید لمس شد. کیست از ناحیه گردن بیمار خارج شد. نتیجه بررسی پاتولوژی نمونه، کارسینوم پاپیلری با منشأ احتمالی کیست برانکیال (branchial cleft cyst) یا تیروئید بود. نتیجه تیروئیدکتومی، کارسینوم پاپیلری تیروئید گزارش شد. با توجه به اینکه کارسینوم پاپیلری تیروئید تمایل به تغییرات کیستیک دارد و این تغییرات ممکن است در تومور اولیه یا متاستاز به گره لنفاوی رخ دهد، توصیه می‌شود که در تمام افراد، به خصوص افراد جوانی که با کیست جانبی گردن مراجعه می‌نمایند کارسینوم پاپیلری تیروئید به عنوان یک تشخیص مهم در نظر باشد.
دکتر محمد رعنائی، دکتر ثریا خفری، دکتر علی اشکان شاهی پور،
جلد ۲۲، شماره ۶ - ( ۱۲-۱۳۹۹ )
چکیده
مقدمه: کارسینوم پاپیلری تیروئید (PTC) شایع‌ترین فرم بدخیمی‌های غدد درون‌ریز می‌باشد. با توجه به اهمیت افتراق کارسینوم پاپیلری تیروئید از سایر ضایعات خوش‌خیم تیروئیدی مقلد آن، در این پژوهش ارزش تشخیصی نشانگر CD۱۰در افتراق PTC از ضایعات خوش‌خیم مقلد آن مانند انواع گواتر بررسی شد. مواد و روش‌ها: در این مطالعه مقطعی، بلوک پارافینی ۷۰ بیمار مراجعه‌کننده به بیمارستان آیت‌اله روحانی بابل با ندول تیروئیدی با تشخیص پاتولوژیک در دو گروه ۳۵ نفره بدخیم PTC و ضایعات خوش‌خیم تیروئیدی بررسی شدند. در تمام بیماران اطلاعات دموگرافیک (شامل سن و جنس) و نتایج سونوگرافی (شامل سایز و تعداد ندول‌ها) ثبت شد و بعد از بازبینی اسلایدهای بیماران، موجود در آرشیو، بلوک‌های پارافینه به روش ایمونوهیستوشیمی (IHC) از لحاظ نشانگر CD۱۰ بررسی گردید. یافته‌ها: در این تحقیق میانگین سن در گروه خوش‌خیم برابر با ۹/۰۸±۴۹/۳ سال و در گروه بدخیم برابر با ۱۶/۱±۴۵/۶ سال بود. در دو گروه ۹ بیمار مذکر و ۲۶ بیمار مونث بودند. PTC کلاسیک در ۲۶ بیمار و کارسینوم پاپیلاری از نوع فولیکولار واریانت در ۹ بیمار مشاهده شد. مثبت بودن نشانگر CD۱۰ در بین گروه‌ها با تعداد ندول (۰/۰۳۰p=) ارتباط معنادار آماری داشته است، در حالی که سایز ندول و مثبت بودن نشانگرCD۱۰ (۰/۳۱۰p=) بین دو گروه ارتباط معنادار آماری نداشته است. در بررسی ارزش تشخیصی نشانگر CD۱۰ در افتراق PTC و ضایعات خوش‌خیم مقلد آن بر حسب سایز ندول (۰/۳۱۰ p=) ارتباط معنادار آماری وجود نداشته است در حالی که این شاخص با سن (۰/۰۰۵p=)، جنسیت (۰/۰۳۰p=) و تعداد ندول (۰/۰۳۰p=) بیماران ارتباط معنادار آماری داشته است. نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج این تحقیق، ارزش تشخیصی نشانگر CD۱۰در افتراق PTC و ضایعات خوش‌خیم تیروئید از لحاظ آماری معنادار بوده و می‌تواند در ارزیابی بیماران مورد استفاده قرار گیرد.
