مقدمه: هدف از مطالعه‌ی حاضر، مقایسه‌ی امتیاز تنوع غذایی DDS)) در میان بزرگسالان تهرانی چاق، دارای اضافه وزن و وزن طبیعی بود. مواد و روش‌ها: این مطالعه‌ی مورد-شاهدی، روی ۲۰۰ مورد (۱۰۰ بزرگسال چاق و ۱۰۰ بزرگسال دارای اضافه وزن) و ۳۰۰ شاهد (بالای ۱۸ سال نرمال که از لحاظ وضعیت اجتماعی ـ اقتصادی همسان سازی شده بودند) تهرانی انجام گرفت. پرسش‌نامه‌ی نیمه کمی بسامد خوراک (FFQ) ۱۶۸ قلمی، پرسش‌نامه‌ی ساده‌ی خود ایفای فعالیت بدنی و پرسش‌نامه دموگرافیک توسط شرکت‌کنندگان پر شدند. DDS با استفاده از روش کانت و همکارانش و براساس امتیازدهی به پنج گروه هرم راهنمای غذایی وزارت کشاورزی ایالات متحده (USDA) محاسبه شد. اندازه‌گیری‌های تن سنجی، از قبیل قد، وزن، دور کمر و دور باسن انجام شد و نمایه‌ی توده‌ی بدنی (BMI) و نسبت دور کمر به باسن (WHR) محاسبه شد. یافته‌ها: میانگین DDS شرکت‌کنندگان چاق (۳۲/۱±۶۵/۵) بیشتر از شرکت‌کنندگان دارای اضافه وزن (۲۳/۱±۲۳/۵) و نیز شرکت‌کنندگان دارای اضافه وزن بیشتر از شرکت‌کنندگان دارای وزن طبیعی (۴۲/۱±۹۷/۴) بود (۰۰۱/۰P<). شانس چاقی با افزایش یک واحد از DDS افزایش یافت (۷۴/۱-۲۲/۱CI: ۹۵%;۴۶/۱OR:) که پس از تعدیل برای سن، جنس، وضعیت تأهل، استعمال دخانیات، وضعیت اجتماعی- اقتصادی، فعالیت بدنی و انرژی دریافتی اندکی ضعیف‌تر شد (۶۸/۱-۰۷/۱CI: ۹۵%;۳۴/۱OR:). نتیجه‌گیری: رابطه مثبت و معنی‌داری بین DDS و چاقی در بزرگسالان تهرانی وجود دارد. بنابراین، توصیه برای افزایش تنوع غذایی به منظور بهبود سلامت در بزرگسالان نیاز به بررسی دقیق‌تری دارد.