منصوره ساده تبریان، دکتر شهرزاد غیاثوندیان، شیما حقانی،
جلد ۲۱، شماره ۶ - ( ۱۲-۱۳۹۸ )
چکیده
مقدمه: پیشگیری از عوارض، کاهش مرگ و میر و هزینه‌های اقتصادی دیابت، یکی از مهم‌ترین اهداف مدیریت دیابت می‌باشد. برای رسیدن به این اهداف، کنترل دقیق قند خون لازم است که نیازمند آموزش است. زمانی بیماران از توصیه‌ها و آموزش‌های داده شده تبعیت می‌کنند که درک درستی از بیماری خود داشته باشند. در این راستا پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش مبتنی بر درک بیماری بر کنترل گلیسمیک بیماران مبتلا به دیابت انجام گرفت. مواد و روش‌ها: این کارآزمایی بالینی تصادفی در ۷۸ بیمار مبتلا به دیابت مراجعه‌کننده به درمانگاه دیابت شهرستان قوچان در دو گروه تصادفی مداخله (۳۸ نفر) و شاهد (۴۰ نفر) انجام شد. ﺑﺮای ﮔﺮدآوری دادهﻫﺎ از پرسش‌نامه درک از بیماری (IPQ-R) و میزان HbA۱C ﻗﺒﻞ و ﺑﻌﺪ از ﻣﺪاﺧﻠﻪ اﺳﺘﻔﺎده ﮔﺮدید. گروه مداخله در طی ۲ جلسه ۴۵ دقیقه‌ای، تحت آموزش مبتنی بر درک بیماری قرار گرفتند. سنجش افراد سه ماه بعد از انجام مداخله صورت گرفت و نتایج توسط نرم‌افزار SPSS ۲۲ مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: سه ماه پس از آموزش در گروه مداخله، میانگین سطح هموگلوبین گلیگوزیله (۱/۳۱۸±۹/۲۸ در مقابل ۱/۴۲۲±۸/۳۳) و درک بیماری (۱۲/۹۷۱±۱۳۲/۵۳در مقابل ۹/۷۷۲± ۱۵۹/۴۷) نسبت به قبل، تغییر یافت. یافته های حاصل از تحلیل کوواریانس (ANCOVA) نشان داد سطح سرمی هموگلوبین گلیکوزیله پس از آموزش در مقایسه با پیش از آموزش، تغییرات معنی‌داری داشته است (۰/۰۰۱p<). نتیجه‌گیری: یافته‌های مطالعه نشان داد، بیماران مبتلا به دیابت پس از مداخله‌ی آموزشی به درک بهتری از بیماری خود دست یافتند، که در نهایت منجر به کنترل قندخون در این بیماران گردید.
