سید سینا امامی، دکتر منیژه فیروزی،
جلد ۲۱، شماره ۶ - ( ۱۲-۱۳۹۸ )
چکیده
مقدمه: در حال حاضر دیابت یکی از شایع‌ترین بیماری‌های مزمن جامعه‌ی امروز و یکی از مهم‌ترین مؤلفه‌های کنترل آن، رفتارهای خودمراقبتی است. با توجه به تأثیر متغیرهای روان‌شناختی در بروز رفتارهای خودمراقبتی، هدف این پژوهش پیش‌بینی رفتار خودمراقبتی در افراد مبتلا به دیابت نوع II بر مبنای توانمندی در هدف‌گذاری واسترس ادارک شده بود. مواد و روش‌ها: در این پژوهش توصیفی (مقطعی)، افراد شرکت‌کننده در مطالعه از میان مراجعان به مرکز دیابت کاشان و کلینیک‌های خصوصی انتخاب شدند. انتخاب نمونه به روش انتخاب در دسترس انجام گرفت و ۱۹۰ بیمار در این پژوهش شرکت داده شدند. پرسش‌نامه‌های هدف در زندگی، استرس ادارک شده و خودمراقبتی توسط شرکت‌کنندگان تکمیل گردید. تجزیه و تحلیل داده‌های پژوهش با روش همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه گام به گام انجام شد. یافته‌ها: نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که متغیرهای توانمندی در هدف‌گذاری و استرس ادارک شده به طور مجزا تأثیر معنی‌داری نداشتند اما اثر متقابل میان آن‌ها با پیش‌بینی رفتار خودمراقبتی رابطه معنی‌داری برقرار کرد (۰/۰۱=P). نتیجه‌گیری: نتایج به دست آمده از این پژوهش نشان می‌دهد که با ارتقای سطح توانمندی در هدف‌گذاری و میزان استرس ادارک شده، می‌توان بروز رفتار خودمراقبتی را در افراد مبتلا به دیابت بهبود بخشید.
